Aflevering 16 - part 1
'Erin, hoe ver ben je met het eten?' roept Anna-Maria naar de keuken. 'Alleen nog even deze schotel in de oven, mevrouw Roezenberk, en dan de soep nog. Oja, Henri maakt noe de toetjes,' antwoordt Erin. 'Ok, dankjulliewel dat jullie dit willen doen,' zegt Anna-Maria.
In een snelle looppas gaat Anna-Maria naar het kantoor van Balthasar en gooit de deur open. Balthasar schrikt en snel stopt hij wat papieren weg in de lade van het bureau. Anna-Maria schrikt zelf ook nog al van haar actie, normaal zou ze dat nooit doen, maar door de stress van het hele feest dacht ze gewoon even niet na. 'Anna, wat doe je in vredesnaam?' vraagt Balthasar verbaasd. Anna-Maria kijkt wat ongelukkig in het rond. 'Ja, wat doe ik eigenlijk?' denkt ze bij haarzelf. 'Het feest.. er moeten nog wat dingen gebeuren.. zou je me willen helpen?' 'Natuurlijk wil ik helpen, maar moet je daarom als een razende m'n kantoor binnenstormen?' 'Nee, natuurlijk niet, het spijt me,' antwoordt Anna-Maria die zich doodschaamt. 'Hallo, we zijn er!' klinkt er dan ineens vanuit de hal.
Cindy, Robert, Linda en Ramon komen het huis binnen en lopen richting het kantoor. Anna-Maria draait zich geschokt om. 'Is er wat, moeder' vraagt Cindy bezorgd, 'zijn we te vroeg?' 'Nee, er is helemaal niets aan de hand, toch Anna?' zegt Balthasar die ondertussen achter Anna-Maria is komen te staan. 'Je moeder en ik moesten gewoon even wat bespreken, maar we zijn klaar.' 'Nou, kom gauw mee naar de eetkamer,' zegt Anna-Maria dan snel.
De minuten daarna leek het wel of er storm heersde in huzie Rosenberg, alles moest ineens snel gebeuren. Balthasar kleedde zich boven om.
Erin en Henri waren druk bezig met het diner.
Ramon zocht het speelgoed uit voor zijn neefjes en nichtjes.
En Anna-Maria, Robert, Cindy en Linda waren druk bezig met het voorbereiden van de eetkamer.
De wijzers van de klok wijzen precies half 6 aan en alle voorbereidingen zijn getroffen. 'Nu maar wachten op de gasten,' zegt Anna-Maria tevreden. 'Ik hoor al een auto!' roept Ramon dan enthousiast en hij rent snel naar de voordeur. 'Tante Sophie!' roept hij dan blij naar zijn tante en geeft haar een grote knuffel. Achter Sophie volgens James, Milan en Chris. 'Is Michael niet gekomen?' vraagt Cindy. 'Hij was druk met z'n schoolopdracht, maar hij komt iets later,'antwoordt Sophie.
Ze lopen met z'n allen naar binnen. Sophie en James bewonderen de eetkamer. 'Prachtig, Cindy,' zegt Sophie, 'als dit geen topfeest word.' 'Ach, er zijn alleen wat kaarsjes neergezet en een paar extra stoelen,' antwoordt Cindy bescheiden. 'Neem vast plaats, Sophie en James, dan vlucht in nog even snel naar de keuken,' zegt Anna-Maria dan. 'Tuurlijk, moeder, dankuwel,' antwoordt haar zoon.
Ondertussen zijn Ramon, Milan en Chris al naar de speelkamer gegaan. 'Ik heb de nieuwste versie van Lama vs. Lama voor m'n spelcomputer,' zegt Ramon trots. Vol bewondering kijken Milan en Chris naar hun neef. 'Jullie mogen wel een keer komen spelen, hoor,' zegt Ramon. 'Yes!' roept Milan blij.
'Volgens mij zijn er nog meer gasten gearriveerd,' zegt Henri tegen Anna-Maria. 'Laat jij ze maar binnen, Henri, ik zet wel even de puntjes op de i voor de toetjes.' 'Natuurlijk, mevrouw,' zegt Henri terwijl hij braaf naar de deur loopt. 'Meneer Lindeboom, mevrouw Lindeboom,' zegt hij vriendelijk tegen David en Sandra. 'Goeienavond,' zeggen ze beiden terug. 'U mag doorlopen naar de eetkamer.'
'Ach, wat goed van je,' zegt Sophie tergen haar nichtje. 'Dankjewel, ik heb er ook hard voor gestudeerd,' antwoordt Linda trots. Dan komen David en Sandra binnen. Cindy, Robert, James, Sophie en Linda begroeten hen vriendelijk en ze gaan bij het gezelschap zitten. Dan trilt Linda's mobieltje en ze kijkt op haar display. 'Robert, ik ga even Laura ophalen bij de voordeur, ze is er bijna.' 'Is goed, lieverd,' antwoordt Robert.
Linda loopt de voordeur uit en ziet Laura al aan komen lopen. 'Hello,' zegt ze terwijl ze het trapje oploopt. 'Hey, ben je helemaal lopend?' 'Ja, een beetje werken aan de conditie kan nooit kwaad toch?' Maar vertel, is iedereen er al?' vraagt Laura enthousiast. 'Nee, je bent één van de eersten.' Net als ze naar binnen willen lopen horen ze Floris en Joan aan komen lopen.
'Hoi Floris,' zegt Linda tegen Floris. 'Hey nichtje, stel me eens voor aan je vriendin.' 'Floris, Laura, Laura, Floris,' zegt Linda snel en net als ze naar Joan wil vragen stapt ze zelf al naar voren. 'Laat ik me dan ook maar gelijk even voorstellen. Ze schudt de handen van Linda en Laura en stelt haarzelf voor. 'Wat zie je er mooi uit, Joan,' complimenteert Laura haar dan. 'Jullie zien er ook prachtig uit, meiden,' antwoordt ze. ' 'Dankje, maar laten we nu snel naar binnen gaan,' zegt Linda.
Cindy loopt de keuken binnen. 'Kan ik nog ergens mee helpen, moeder?' vraagt ze. 'Nee nee, het gaat helemaal goed hier, we zijn bijna klaar. Is iedereen er?' 'Nee, nog niet, maar Clint, Rosa, Michael en Kitty komen wat later en dan missen we alleen Emilie nog. Even kijken Cindy en Anna-Maria elkaar aan en weten precies wat ze denken van elkaar. 'Erin, hoe staat het ervoor met de soep?' vraagt Anna-Maria dan snel aan Erin.
Aflevering 16 - part 2
Emilie neemt een flinke slok wijn uit haar glas en richt haar ogen op de klok. 'Fijn, dat heb ik weer.' Ze staat op en loopt de trap op.
Op haar bed ligt een jurk. Snel trekt ze hem aan en trekt haar hakken aan. Ze loopt naar de badkamer om haar haar en make-up te doen, maar word onderbroken door het geluid van haar mobieltje. Snel loopt ze terug de slaapkamer in en kijkt op haar display. 'Anna-Maria Rosenberg.' Ze neemt op en houd de telefoon aan haar oor. 'Emilie Rosenberg.' 'Emilie, je spreekt met mij, je moeder. Waar blijf je?' Anna-Maria klinkt duidelijk gefrustreerd. ' 'Ik.. ik.. ik was in slaap gevallen, ik kom er zo snel mogelijk aan.' 'Gelukkig, we wachten op je.'
'O nee!' roept Kitty en geeft een trap tegen haar auto. Ze toetst snel een nummer in op haar mobieltje. 'Hallo, is dit de wegenwacht?' Ok, er is iets mis met de.. Hallo? Hallo?' Geïrriteerd kijkt ze op haar display. Geen bereik. 'Dan doe ik het zelf wel.' Ze gooit haar mobieltje in de auto en loopt naar de achterbak waar ze een zaklamp uithaalt.
'Is m'n moeder in de keuken?' Linda knikt. 'Dan gaan wij daar eerst even heen, lopen jullie maar vast door,' zegt Floris. Linda grinnikt. 'Je wil zeker eerst je liefje aan je moeder voorstellen, hè? Toch jammer dat ik eerst was, hè?'
'Over een half uurtje kunnen we aan tafel,' zegt Anna-Maria afgepeigerd, maar tevreden. Er word op de deur geklopt. 'Moeder?' hoort ze Floris zeggen. 'Floris! Wat fijn dat je er bent!' 'Ik heb iemand meegebracht, is dat ok?' 'Nou, vertel, wie is het?' 'M'n vriendin, moeder, ik wou haar graag eerst aan u voorstellen.' Joan stapt langs Floris heen en schudt de hand van Anna-Maria. 'Aangenaam, Joan.' Anna-Maria schrikt van de spontante vrouw, maar dat weet ze juist wel te waarderen en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. 'Anna-Maria, aangenaam, Joan,' zegt ze, 'ga maar gauw samen naar de eetkamer, dan kun je daar de rest van de familie ontmoeten.'
Kitty pakt haar mobieltje die ze op de bestuurdersstoel had gegooid en drukt op de herhalingsknop. Weer geen bereik. Ze opent haar telefoonlijst en bladert verder tot de C.
Emilie knijpt haar ogen nauw samen om de weg iets beter te kunnen zien. Op de radio hoort ze ineens een reclamespotje over hulp bij afkicken. Een vrouw vertelt over haar drankverslaving en hoe de kliniek haar geholpen heeft te stoppen. Emilie kijkt geïrriteerd en probeert de radio uit te krijgen, maar kan de goede knop niet vinden. Ze kijkt moeilijk naar haar autoradio en drukt een paar knopjes in. BAM! Er klinkt een enorme knal tegen de auto. Emilie kijkt geschrokken op de weg. 'Wat was dat voor ding verdomme?!' roept ze tegen haarzelf. Ze kijkt nog even achterom maar kan niet zien wat ze geraakt heeft en rijd door.
Levenloos ligt Kitty op de grond. Iets verderop ligt haar mobieltje met op de display:
'Aan: Cindy
Hi Cin, ik kan je niet bereiken maar hoop dat je dit smsje ontvangt. Ik kom iets later want ik sta met autopech aan de kant van de berm. Laat het eten niet koud worden voor mij!
Liefs,
K'
'Aan: Cindy
Hi Cin, ik kan je niet bereiken maar hoop dat je dit smsje ontvangt. Ik kom iets later want ik sta met autopech aan de kant van de berm. Laat het eten niet koud worden voor mij!
Liefs,
K'
Een eindje verderop staat een schim. Vanachter een boom deze schim alles zien gebeuren. De schim maakt grote passen, maar niet richting het lichaam van Kitty, maar juist precies de andere kant op.
'Mam, ik kan Kitty niet bereiken', zegt Cindy bezorgd tegen haar moeder. 'Ach, maak je niet druk, lieverd,' antwoord Anna-Maria, 'ze is waarschijnlijk al onderweg en bovendien kan ze nooit een mobieltje bij haar hebben als ze zo'n mooie jurk aanheeft.' Cindy perst er een met moeite een kleine glimlach uit en loopt naar de eetkamer. 'Lieve familie,' begint ze, 'ik wil jullie allemaal bedanken dat jullie gekomen zijn. Ik zou dit met niemand liever willen vieren dan met jullie. Het eten word zo opgediend en laten we er een mooie avond van maken. En natuurlijk spreek ik ook namens de liefste man van de wereld,' zegt ze terwijl ze een glimlach naar Robert werpt. Dan opeens vliegt de deur open en komt Emilie binnenlopen.
Aflevering 16 - part 3
'Emilie,' zegt Cindy verbaasd, 'wat euh.. fijn dat je bent gekomen.' 'Zeker,' antwoordt Emilie. Enkele seconden staan de twee zussen tegenover elkaar en kijken elkaar aan zonder iets te zeggen. Cindy kijkt haar zus diep in de ogen om te kijken of ze een aanwijzing bespeurd die Emilies drankgedrag verraadt, terwijl Emilie op haar beurt juist probeert haar zus te laten geloven dat ze niets gedronken heeft. Ze weet namelijk maar al te goed dat Cindy de lege flessen heeft zien liggen in haar woonkamer. 'Ga snel zitten, Emilie,' zegt Anna-Maria dan.
Emilie gaat zitten en alsof ze het gepland had komen daar gelijk Henri en Erin aan met het diner. 'Moeder, kan ik u eerst even spreken,' zegt Cindy dan tegen haar moeder. Anna-Maria knikt en samen lopen ze naar de keuken. Cindy sluit de deur achter haar en zegt;
'Ik weet het zeker, moeder, ze heeft gedronken. Nog voordat ze hier kwam.' 'Ach, Cindy toch, ik heb er ook op gelet en er is werkelijk niets wat er op wijst dat Emilie drinkt, en al helemaal vanavond niet.' Cindy zucht. 'Moeder, ik weet het zeker.' Anna-Maria kijkt Cindy streng aan. 'Cindy, hou er over op, je kunt niet zomaar loze beschuldigingen rondgooien.' Erin loopt de keuken binnen. 'Mevrouw, alles ies opgediend, eet smakelijk.' 'Dankjewel, Erin, jullie hebben ook wat voor julliezelf bewaard toch?' 'Nee, natoerlijk niet, wij eten wel als er wat overblijft,' antwoordt Erin met een vriendelijk glimlach.
Tijdens het diner kwamen Clint, Rosa en de kinderen binnen. Het diner was erg gezellig, ondanks dat er enige spanning was tussen Anna-Maria, Cindy en Emilie. Iedereen genoot van de heerlijke gerechten en er werd veel gelachen. Na het diner splitse iedereen op. De kinderen vluchtten weer naar boven. Balthasar, Emilie, Sandra, Clint, Robert en David gingen naar de bar, Floris ging naar buiten met Joan en Anna-Maria, Rosa, James, Cindy en Sophie bleven in de eetkamer om gezellig te praten en Linda en Laura gingen naar de woonkamer om te kletsen.
Het geluid van de deurbel klinkt door het huis. Cindy schrikt onmiddelijk op. 'Kitty.' Anna-Maria staat snel op en vlucht naar de deur. 'God laat het Kitty zijn,' zegt Cindy. Anna-Maria opent de deur en ziet Michael staan. 'Michael!' roept ze enthousiast en omarmt haar kleinzoon. 'Sorry, oma, dat ik zo laat ben.' 'Dat geeft toch niets, lieverd,' antwoordt Anna-Maria waarna ze een bezorgde blik op haar gezicht krijgt, 'maar.. maar heb je Kitty toevallig nog gezien? In de stad? Of onderweg?' 'Kitty?' O, Kitty van Your Date? Die vriendin van tante Cindy?' Anna-Maria knikt. 'Nee, hoezo? Zou ze ook komen?' 'Ja, ze al zo laat, je tante maakt zich ook zo ongerust,' zegt Anna-Maria, 'misschien dat jij haar tegen gekomen was, dat ze autopech had of iets dergelijks..' 'Nee, maar ik ben ook binnendoor gegaan omdat ik lopend ben.' 'Nou, ok, kom maar gauw mee dan,' zegt Anna-Maria en wenkt haar kleinzoon.
Anna-Maria opent de deur en ziet de bezorgde blik van Cindy. Ze schudt haar hoofd. Dan volgt Michael en stapt op zijn tante af, 'Gefeliciteerd, tante Cindy, sorry dat ik niet eerder kon komen.' Met een kleine teleurstelling in haar stem antwoordt ze: 'Dankjewel, Michael.'
'Ik ben raketman!' roept Ramon terwijl hij zijn raketspeeltje door de lucht laat vliegen. Samen met zijn drie neven en zijn kleine nichtje vermaakt hij zich boven. 'Zullen we beneden met de raket gaan spelen?' stelt Chris voor. 'Waarom?' vraagt Ramon, 'daar zijn alle grote mensen aan het zuipen.' 'Zuipen?' herhaald Chris vragend? 'Ja, dan gaan ze alcohol drinken en feestjes bouwen,' zegt Milan tegen zijn tweelingbroer. 'Tante Emilie is daar heel goed in zegt mama, ze drinkt elke dag tot ze er ziek van wordt!' zegt Ramon dan. Chris, Milan en David kijken Ramon verbaasd aan die gewoon doorspeelt met zijn raket.
In de bar heerst een gezellige sfeer. Sandra schenkt haarzelf een sinas in tot Emilie aan komt lopen met twee glazen. 'Wat is er met jou aan de hand?' vraagt ze aan Sandra. 'Huh? Hoezo? Wat?' vraagt Sandra geschrokken. 'O ja, ik was vergeten dat jij niet zo'n gezelligheidsmens was,' zegt Emilie. 'Hoe bedoel je?' 'Nou, dat je jezelf hier een glaasje water inschenkt.' 'Water? Dit is sinas, hoor.' 'Doe nou voor een keer eens een keer gezellig mee, zussie,' zegt Emilie dan terwijl ze een drankje inschenkt, 'als je durft doen we een wedstrijdje. Als jij dit sneller opdrinkt dan mij, heb ik je zeker onderschat.' 'Wat is het dan?' 'Niet zoveel vragen stellen, gewoon meedoen joh.' Ze drukt het glas in Sandra's handen. De anderen komen om hun heen staan en Emilie telt af. '3.. 2.. 1.' In dezelfde seconde gooien ze het glas achterover. Sandra lijkt het moeilijk weg te krijgen, terwijl Emilie geen enige moeite heeft om het kwijt te raken. 'Teleurstellend, zus.' zegt ze terwijl ze het lege glas wegzet.
Joan onderbreekt het zoenen. 'Floris?' 'Ja, liefje,' zegt Floris die Joan in haar nek blijft kussen. 'Weet je zeker dat wij.. dat wij wat zijn?' vraagt ze. 'Natuurlijk zijn wij wat, we zijn een stel,' antwoordt Floris waarna hij zijn mond op haar mond wil drukken. Joan houdt hem tegen.
Floris lacht naar haar. 'Wat is er nou, Joan?' 'Nou, ik wil eerst duidelijkheid, ik denk namelijk dat jij nog steeds wat voelt voor Nikita.' Floris zucht en zegt: 'Nikita is een superlieve meid, maar ze heeft besloten dat..' 'Het gaat er niet om wat zíj besloten heeft, Floris, jij houdt nog van haar. En ik denk dat je nog van haar houdt, sterker nog, ik wéet het.' Floris kijkt haar aan, niet wetend wat hij zeggen moet. 'Je moet haar weer opzoeken, Floris, jullie horen bij elkaar.'
Laura loopt de kamer in en ziet Linda en Laura zitten kletsen. 'Goedenavond,' zegt hij. 'Michael!' roept zijn nichtje enthousiast, 'je bent er toch wel!' Hij gaat bij de twee zitten. 'Laura zat al op je te wachten,' zegt Linda plagerig. Laura kijkt verlegen. 'Wat is er dan?' vraagt Michael verbaasd. 'Niets, niets, niets, echt he-le-maal niets, hoor,' zegt Laura zenuwachtig. 'Je bent een hopeloos geval, Laura,' zegt Linda, 'Laura wil gewoon weten of Tomas nog wat over haar gezegd heeft.' Michael denkt diep na en ziet dan dat Linda knipoogt naar hem. 'O ja, tuurlijk,' zegt hij, 'het ging steeds maar over Laura's mooie ogen en... en.... lieve lach enzo.' 'Echt? Vind hij dat ik mooie ogen heb?' vraagt Laura, 'hoor je dat, Linda? Ik heb mooie ogen? Ik ga trouwen met Tomas! Yes!'
Laura loopt naar de spiegel. 'Wow, ik heb écht mooie ogen, hij heeft gelijk!'
Balthasar excuseert zich en loopt de gang op. Hij ziet dat de deur van zijn kantoor op een hele kleine kier staat. Hij fronst. Die deur had hij vanavond zelf dicht gedaan, potdicht herrinert hij zich nog omdat hij niet wou dat de kinderen er zomaar naar binnen zouden lopen. Hij loopt voorzichtig naar de deur en ziet dat het kleine lampje op zijn kast brand. In de schemering zoekt iemand vluchtig een stapel papieren door, de stapel papieren die hij goed opgeborgen had in zijn zijn bureaula. Hij opent de deur en stapt binnen. 'Wat doe jij hier?' vraagt hij streng.
Aflevering 16 - part 4
Hij gooit de deur open en stapt zijn kantoor binnen. Nog even kijkt hij vluchtig achterom om te kijken of er niemand achter hem aan komt. 'Nou? Wat doe jij hier?' vraagt hij dan nog een keer streng aan de insluiper. De grote bruine ogen kijken hem schuldig aan. 'Het spijt mij, meneer Roezenberk, u.. u moet begrijpen..' 'Ik moet níets begrijpen! Jij mag hier helemaal niet komen, wat haal je je allemaal in je hoofd?' Dan pas ziet hij wat er op het bovenste A4 van de stapel staat. 'Testa..' leest hij in zijn hoofd. Erin ziet hem schrikken. 'Heb je dit gelezen?' vraagt Balthasar aan haar. De tranen staan in Erins ogen. 'Nou? Heb je dit gelezen vraag ik je!' 'Nee, meneer Roezenberk, ik heb het niet gelezen, echt niet!'
'Hmmm, heerlijk wijntje,' zegt Sophie. Anna-Maria glimlacht, 'ik wist dat jullie hem lekker zouden vinden.' 'Waar zijn de partners van het bedrijf eigenlijk?' vraagt Rosa dan snel tussendoor, 'zijn ze niet gekomen?' 'Ze zullen wel geen tijd hebben, daar hadden we al rekening mee gehouden,' zegt Cindy. 'Op zich niet zo heel gek, hè? Zo vaak is Robert niet op de zaak.' Cindy kijkt Rosa strak aan. 'Probeer je me soms wat duidelijk te maken?' 'Nou, ik wil alleen maar zeggen dat als Clint ze uitgenodigd ze waarschijnlijk wel gekomen waren, want zeg nou zelf, de helft kan Robert niet eens kennen want hij is er nooit.' Cindy wil net wat zeggen, maar Rosa geeft haar de kans niet. 'Weet je, Cin, eigenlijk is het helemaal niet eerlijk dat Robert meedeelt in de helft van de winst.' 'Dat is jouw mening, Rosa, ik ga hier niet op in,' antwoordt Cindy, ze heeft al lang door dat dit weer één van Rosa's machtsspelletjes is. 'Zou ik ook niet doen, straks raak je alles nog kwijt,' zegt Rosa dan vals. Van binnen kookt Cindy, maar ze wil het niet laten merken dus staat op. 'Ik ga Kitty nog een keer proberen te bereiken,' en ze loopt de kamer uit.
'Ik denk dat het thuis wordt om naar huis te gaan, David,' zegt Sandra. 'Ja, natuurlijk,' antwoordt haar man, 'laat me dit even opdrinken, ok?' Sandra neemt afscheid en loopt vast de gang op waar ze Cindy ziet. Cindy haalt net haar mobieltje bij haar oor weg en slaakt een diepe zucht. 'Cin, wij gaan er... O nee, nog steeds niet gehoord van Kitty?' 'Nee,' zegt Cindy en even is het stil, 'ik maak me zo'n zorgen.. Maar ok, jullie gaan naar huis?' Sandra knikt. 'Nou, heel erg bedankt dat jullie geweest zijn en wel thuis.' 'Jij ook bedankt, het was super.' zegt Sandra en ze omhelst haar zus. Ook David geeft zijn schoonzus een hand en samen vertrekken ze.
'Nou, laten we nog een drankje doen in de bar. Ik wil niet voor niets gekomen zijn!' zegt Joan tegen haar vriend. Samen lopen ze naar de bar, maar Floris zit duidelijk met een iets in zijn hoofd. 'Hee, lekker ding,' zegt Joan, 'maak je nou geen zorgen. Laat het maar even bezinken, alles komt goed.' Floris perst er een kleine glimlach uit en samen lopen ze het landhuis weer binnen.
Lachend loopt Emilie de bar uit terwijl ze nog wat terugschreeuwt naar de gezellige boel in de bar. In de hal komt ze Cindy tegen die haar gelijk van top tot teen bekijkt. 'Cindy...' zegt Emilie die de bui al ziet hangen. 'Emilie, ik wil het even met je over iets hebben.' 'Natuurlijk, maar kan dat even wachten, ik moet even een kleine boodschap als je snapt wat ik bedoel.' 'Ik wacht wel, hoor.'
'Zullen wij zo ook maar eens gaan, lieveling?' vraagt Sophie aan James, 'de kinderen moet al lang in bed liggen.' 'Ja, is goed,' antwoordt hij, 'ik haal Chris en Milan wel vast.'
'Nou, zus, wat wil je me vertellen?' vraagt Emilie. 'Ik wil weten of jij door hebt waar je mee bezig bent.' 'Krijgen we dat verhaal weer Cindy, ga je me weer vertellen hoe ik elke keer de verkeerde richting kies, terwijl jij altijd alles perfect doet? Groei op.' 'Hou toch op, Emilie, je bent alcoholiste. Ik heb die wijnflessen wel gezien in je woonkamer.' 'Jammer, Cindy, heel jammer, ik had niet verwacht van je. Je ziet een keer een paar wijnflessen je draaft helemaal door, je bent ziek in je hoofd.' 'Emilie, je maakt je leven kapot.' 'Ik snap dat jij jezelf graag op wil hemelen zoals je je hele leven al doet, maar doe het op een andere manier dan mij de grond in te boren, ja?' zegt Emilie en ze draait zich om om weer naar de bar te lopen. Cindy pakt haar arm en kijkt haar boos aan. 'Hoe lang ben jij van plan dit vol te houden?!'
Balthasar komt de gang oplopen en ziet zijn dochters ruziën. 'Wat is dit nou weer?' 'Vader..' begint Cindy. 'Cindy denkt dat ik een zuipschuit ben, een alcoholiste,' onderbreekt Emilie haar. 'Ik denk het niet alleen, Emilie, ik weet het zeker! Kijk hoe je er bij staat!' 'Cindy, doe niet zo mal! Emilie is geen alcoholiste.' 'Ik was vorige week bij haar thuis en er lagen minstens acht lege wijnflessen in haar kamer, vader, acht!' 'Cindy maak je zelf toch niet zo belachelijk,' antwoordt Balthasar. 'Juist,' vult Emilie hem aan. Cindy krijgt een grote frons op haar voorhoofd van frustratie. 'Weet je wat? Jullie zoeken het maar uit, maar als er ook maar iets gebeurd door jouw gedrag ben ik er ook niet om te helpen.'
'Cindy, schat, wij gaan er vandoor, de jongens zitten al in de auto!' Cindy schrikt en draait zich snel om. Binnen no-time weet ze een glimlach op haar gezicht te toveren. 'Ja zus, heel erg bedankt voor vanavond,' zegt James. 'O, graag gedaan hoor, ik vond het erg leuk dat jullie er waren.' 'Wij ook,' zegt James die even een korte blik naar Emilie en zijn vader werpt. Hij ruikt onraad. 'Nou, wij gaan.' Sophie en James lopen naar de deur maar als Sophie de deur opent ziet ze twee agenten staan waarvan er één net op de deurbel wil drukken.
'Goedenavond,' zegt de agent, 'we zijn op zoek naar Cindy Rosenberg.' Cindy ziet de blik in de ogen van de agenten en voelt de rillingen over haar rug lopen. Ze weet niet precies wat er aan de hand is, maar ze weet dat het nooit goed kan zijn. 'Wat is er gebeurd met Kitty?' vraagt ze direct als de agenten binnen zijn.
De agenten kijken elkaar aan en dan zegt de agente: 'Mevrouw Morèro is..'
'Ze is dood, hè? Kitty is dood.'
Aflevering 17
'Goedemorgen,' zegt Linda moe als ze de eetkamer van haar grootouders binnenkomt. Achter haar komt Laura ook binnen. Beiden zien ze er moe uit en ze hebben zich nog niet omgekleed. 'Lekker geslapen?' vraagt Anna-Maria. 'Voor hoe ver het kon heb ik best goed geslapen, dankuwel,' antwoordt Linda. 'Het is ook wel heftig allemaal, hè?' zegt Anna-Maria dan. Cindy en Robert waren de avond ervoor gelijk met de agenten meegegaan en Anna-Maria bood aan dat de kinderen bij haar mochten blijven slapen. 'Waar is Ramon dan, oma?' vraagt Linda. Er verschijnt een klein lachje op Anna-Maria's gezicht, 'die wou Henri per se helpen in de tuin.'
'Maar hoe voel je je nu?' vraagt Balthasar aan zijn kleindochter. 'Ik weet het niet, het dringt nog niet tot me door dat Kitty er niet meer is.' Vluchtig veegt ze een traan weg. 'Ik vind het vreselijk!' zegt Laura dan, 'iemand heeft haar dus serieus aangereden en is gewoon doodgereden, dat kan toch niet? Wat bezielt zo iemand?' 'We kennen de situatie niet, misschien is er wel heel iets anders aan de hand,' antwoordt Balthasar. 'Dat maakt toch niets uit? Als je iets of iemand aanrijdt dan stop je toch gewoon? Straks heeft ze nog uren in de kou gelegen!' Dan komt Erin binnen met een schaal boterhammen binnen en laat Linda en Laura er een paar pakken. Voorzichtig werpt ze een glimlach naar Balthasar om te peilen of hij nog boos is, maar hij toont geen emotie.
Emilie haalt een willekeurige fles uit haar wijnrek, zet de fles aan haar lippen en gooit een flinke scheut achterover. Dan schenkt ze een beetje in een glas en slaat dat ook in één keer weg.
Dan tikt ze snel een nummer in op haar mobieltje en laat de telefoon overgaan. 'Goedemorgen, u spreekt met autogarage de vier wielen.' 'Goedemorgen, Emilie Rosenberg.' 'Waar kan ik u mee van dienst zijn?' 'Ik heb een deuk in m'n auto en ik wil dit graag zo snel mogelijk verhelpen.' 'Is het een grote of een kleine deuk?' 'Het is een redelijk grote deuk.' 'Even kijken of ik een gaatje voor u heb, mevrouw Rosenberg.' Ze hoort de man neuriën en neemt aan dat hij door een drukke agenda zoekt. 'Ik wil dat het vandaag nog geregeld wordt.' 'Dat wordt moeilijk, mevrouwtje, de komende drie dagen zitten sowieso vol, maar u kunt uw auto wel vast..' 'Hoeveel kost het uitdeuken?' 'Euh.. dat verschilt per deuk, auto enz. maar gemiddeld kost het 150,- euro.' 'Als het voor vijf uur geregeld is geef ik je het driedubbele.' 'Het driedubble?' 'Nou, mevrouw, ik wil het wel proberen, maar ik kan niks belove..' De man is nog niet uitgepraat of Emilie zegt al: 'Ok, 1000 euro als u het vandaag regelt.' 'Ik ga m'n best doen, breng de auto maar langs.' 'Fijn, tot straks.'
Cindy en Robert stappen op de voordeur af. Automatisch kijkt Cindy naar binnen om te kijken of Kitty al achter haar bureau zit, maar dat zal helaas nooit meer zo zijn. Het ooit zo fleurige, opvallende Your-Date heeft nu minder sfeer dan een kerkhof, zo zonder Kitty straalt het niets uit. De felle kleuren zijn zwart-grijs geworden en het licht wat normaal naar binnen valt lijkt niet te schijnen.
Ze stappen de werkkamer binnen en bij het zien van de foto van de openingsdag springen de tranen spontaan weer in Cindy's ogen. Alle mooie momenten met haar beste vriendin komen weer naar boven en mooiere momenten zullen er nooit meer bij komen.
Nathalee wast haar handen en staart uit het raam.'Wat een rotnacht,' zegt ze hardop. Ze draait de kraan dicht en staat op. Ze zet de restjes van de vorige avond in de koelkast. Bij het raam blijft ze even staan en kijkt naar buiten. 'Waarom? Wat een rotdag.' Ze trekt haar sandalen aan en loopt de veranda op. Ze loopt de tuin in en gaat aan de picknicktafel zitten.
De reden waarom ze uit de grote stad vertrokken was leek voor niets. Ze wou de drukte ontvluchten, de onmenselijkheid en de gruwelijke misdaden en in een klein plaatsje surveilleren en bureauwerk doen, maar op haar eerste werkdag, haar allereerste werkdag kreeg ze een vreselijke zaak, de zaak van Kitty Morèro.
Aflevering 18
'Goeiemorgen, Roosje van me,' zegt Clint opgewekt terwijl hij zijn vrouw wil omarmen. 'Blijf van me af,' snauwt Rosa hem af. 'Wat is er nou?' 'Jij, Clint Rosenberg, jij hebt me gister al het vuile werk weer zelf op laten knappen!' 'Wat be..' 'Wat ik bedoel? Ik bedoel dat ik Cindy eens goed duidelijk heb gemaakt wie de zaak nu écht toebehoort!'
'Nee toch? Rosa, dat heb je niet echt gedaan toch?' 'Natuurlijk heb ik dat wel gedaan, want jíj bent daar te zwak voor!' Clint kan er geen woord tussen persen want Rosa raast maar door. 'Waarom ben ik ooit voor jou gevallen? Je laat over je heen lopen, Clint, dat is wat je doet! Maar ik, ik zal wel regelen dat alles van ons wordt en als jij me daar bij niet wil helpen moet je dat zelf weten, maar weet wel dat je het dan heel zwaar gaat krijgen!'
Sophie kijkt naar haar nagels terwijl ze de telefoon weer een paar keer over laat gaan. 'Alweer niet?' vraagt James. 'Nee, ze zullen wel druk zijn, maar ik wil zo graag weten hoe het gaat met Cin. Moeten we er niet naartoe gaan?' 'Nee, ze neemt haar telefoon niet eens op, ik denk niet dat we er dan langs moeten gaan.' Sophie zucht. 'Ze belt wel terug, Sophie, maak je geen zorgen.' Sophie perst er een kleine glimlach uit.
'Nou, maar dan ga ik.' 'Waarheen?' vraagt Sophie. 'Ik moet nog even wat naar Annicia brengen.' 'Je maakt een grapje toch? Je weet dat Sandra en Floris zo komen!' 'Het duurt niet lang,' probeert James zijn vrouw gerust te stellen. Sophie zucht en kijkt weg. 'Wat langsbrengen,' denkt ze, 'het zal wel, misschien is het bij Annicia ook wel veel gezelliger dan bij haar.' 'Hee, lieverd, je weet toch dat ik van je hou?' zegt James dan lief en kijkt Sophie zielig in de ogen. 'Ja..' antwoordt Sophie en de ogen van James fleuren haar weer een beetje op.
David tikt snel op zijn toetsenbord en merkt dat Sandra binnenkomt. Ze gaat naast hem staan. 'Bedankt, David,' begint ze, 'dat je gister niet bent begonnen over..' 'Over wat?' antwoordt hij terwijl zijn ogen op het scherm gericht blijven. 'Over onze kinderwens, en jouw idee om één van mijn zussen te vragen.' David kijkt zijn vrouw aan. 'Dat wou je toch ook niet?' vraagt hij. 'Nee nee, dat klopt ook, maar ik had gedacht dat je het misschien nog wel op tafel zou gooien.'
'Tuurlijk niet, lieverd, als jij dat niet wilt. Maar nu we het er toch over hebben zullen we even een poging wagen?' 'We moeten zo weg, David, dat kan toch niet? 'Moet jij eens opletten.' Sandra schiet in de lach en David begeleidt haar naar de slaapkamer.
Er heerste een grille sfeer toen Floris en Joan de vorige avond thuiskwamen. Wat een vreselijke nacht. Ineens die politie, Robert en Cindy die abrupt wegmoesten, het hele feest was ineens de gezellige sfeer kwijt. Maar toen Joan en Floris die ochtend gewekt werden door de heerlijke zonnestralen kon hun dag niet meer stuk. 'Nou, Floris, loop eens door, je wilt je broer niet laten wachten! O nee, zo snel kun je niet lopen,' zegt Joan terwijl ze Floris probeert voor te blijven.
'Ik zal jou eens laten zien hoe hard ik open kan,' zegt Floris en hij rent op Joan af en grijpt haar van achter. In zijn armen draait ze om en kijken elkaar diep in de ogen. Floris voelt de vlinders in zijn buik, de vlinders voor Nikita lijken gestorven.
Aflevering 19
'Sorry, lieverd, ik was ook echt vergeten dat jullie eerder weg waren!' Sandra lijkt het niet te geloven, 'ze is echt.. echt dood?' 'Ja, het is vreselijk.' 'Moeten we Cindy dan niet bellen?' vraagt David. Sandra, Floris en Joan knikken. 'Verstandig idee,' zegt Floris. 'Het is hopeloos, ik heb het de hele ochtend al geprobeerd, waarschijnlijk is ze gewoon heel erg druk nu.'
Michaels telefoon gaat over. Als hij het nummer in de display ziet krijgt hij een vrolijke, maar ook ietwat zenuwachtige lach op zijn gezicht. Hij laat de telefoon een paar keer overgaan terwijl hij naar de naam bij het nummer blijft kijken. Dan neemt hij op. 'Met Michael.' Ok, lijkt me leuk. Dan zie ik je om 6 uur!' Hij hangt op en stilletjes juicht hij.
'Hey tante Sandra, oom David, oom Floris en Joan!' 'Lieverd, ik was je net nodig,' zegt Sophie, 'wil jij even koffie zetten?' 'Ok, maar waar is pap eigenlijk?' 'Die komt zo terug. Die had iets euh.. belangrijkers te doen.' 'Maar mam, ik ga vanavond nog even met vrienden het park in. Ok?' 'Met wie?' 'Gewoon.. vrienden.' 'Nou, Michael, ga nou eens koffie zetten!' grapt David en Michael loopt lachend naar de keuken.
'Veertien gemiste oproepen,' zegt Cindy, 'Sophie, Sandra, Linda en m'n ouders.' 'Maak je maar niet druk, Cindy, ze begrijpen het wel. Bel Linda in ieder geval maar even terug.'
Net op dat moment komt Linda binnen en omhelst haar moeder. 'Mam! Hoe is het? Waar waren jullie de hele dag?' 'Het gaat goed, maar wij regelen op het moment alles voor Kitty's uitvaart tot haar moeder gearriveerd is.' 'Wat vreselijk, mam, ik kan het niet geloven.' 'Ik ook niet lieverd, ik wil het ook niet geloven. Ik mis haar zo.' Ze laten allebei hun tranen stromen in elkaars armen.
Met lege handen loopt Laura naar huis. 'Ik had toch kunnen weten dat de bibliotheek gesloten is, het is zondag,' denkt ze bij haarzelf, 'Linda zou het een typische Laura-actie noemen. Hoe zou het eigenlijk met haar gaan?' Laura loopt snel door want ze haat het om alleen in het donker te lopen.
Als ze langs het steegje bij de cafetaria verstijfd haar lichaam van de schrik.
Aflevering 20
Even staat Laura stil. Haar lichaam is compleet verstijfd. Zag ze het goed? Tomas en Michael, zoenend? Laura weet niet wat ze denken moet. Ze heeft totaal geen moeite met het feit dat Tomas daar met een jongen staat, sterker nog, als hij die gevoelens heeft wil ze liever dat hij die naar Michael uit dan dat hij niet bestaande gevoelens naar haar uit, maar ze schaamt zich gewoon voor het feit dat ze nooit heeft doorgehad dat hij op mannen viel én dat Michael dat ook deed. Nog niet wetende wat te doen met deze informatie loopt Laura snel door in de hoop dat de jongens haar ook niet opgemerkt hebben.
De zon is al een tijdje op als Cindy uit bed komt. Ze trekt haar badjas aan en loopt de trap af. Voor ieder mens is de week weer gewoon begonnen, maar niet voor Cindy. Zondag heeft ze alle klanten van Your Date gemaild met het verschrikkelijke nieuws en vermeld dat het nog niet bekend is óf en wanneer er weer afspraken gemaakt kunnen worden.
Ze loopt langs de voordeur en denkt ineens iemand te zien staan. Ze kijkt beter en haar vermoedens blijken terecht. Ze opent de voordeur en daar staat Ben, Ben van Your Date. 'Wat doe jij hier?' vraagt Cindy verbaasd, 'o nee, jij had eigenlijk een afspraak vanmorgen! Had je de mail niet op tijd gelezen? Ik wist dat dit zou gebeuren, ik had moeten bellen.' 'Nee, nee, natuurlijk heb ik je mail gelezen. Ik ben hier om je te steunen,' antwoordt Ben terwijl hij dichterbij Cindy komt staan. Cindy begint te blozen en voelt zich erg ongemakkelijk. 'Nou, Ben, dat is heel lief van je..' Kans om meer te zeggen krijgt Cindy niet want Ben vraagt direct: 'Mag ik binnenkomen?' 'O dat komt echt heel slecht uit Ben, ik moet me zo eerst aankleden en nog wat dingen regelen.' Cindy ziet de teleurstelling in Bens ogen, een teleurstelling die bijna woede lijkt. Maar dan ineens tot Cindy's grote verbazing verschijnt er een tevreden glimlach op zijn gezicht en hij zegt: 'Het is ok, ik kom wel een ander keertje langs.' Vluchtig geeft hij een kus op Cindy's wang en draait zich om. Cindy blijft verward in de deuropening staan en kijkt hoe hij vertrekt.
'Dankjewel, Henri,' zegt Anna-Maria tegen haar butler als hij haar de krant aangeeft. Hij geeft een vriendelijke glimlach als antwoord. Anna-Maria vouwt de krant open en heeft gelijk de voorpagina voor haar neus. Ze gelooft haar ogen niet. 'Dit kan niet waar zijn,' zegt ze hardop. 'Wat kan niet waar zijn, Anna?' vraagt Balthasar. Anna-Maria draait de voorpagina naar Balthasar die gelijk hardop leest. 'MOORD OP GAST VAN ZAKENMAN ROSENBERG'.
'Goeiemorgen lieveling,' zegt James vrolijk tegen zijn vrouw. 'Goedemorgen schatje,' antwoordt Sophie terwijl ze doorgaat met de afwas. 'Je weet dat ik morgenavond niet thuiskom? Voor die grote opdracht móet ik naar Koperlingen en..' 'Naar Koperlingen? Waarom in godsnaam? Je had toch een opdracht voor Zoozoo? Gewoon op kantoor? Nu ga je zeker met Annicia naar..' 'Nee nee, maak je geen zorgen, ik ga naar Koperlingen en Annicia blijft hier voor de opdracht van Zoozoo kappers.'
Sophie zucht. 'Ok, op één voorwaarde.' 'En dat is..' vraagt James afwachtend. 'Dat je de hele avond met me gaat bellen als je klaar bent,' antwoordt Sophie lachend. 'Natuurlijk, de hele nacht zelfs.' En James pakt zijn vrouw bij haar middel en zoent haar.
'Nee! Verdomme, dit kan niet!' roept Emilie. Ze gooit de net geopende envelop met de bijgevoegde foto woedend op de grond. De brief houdt ze in haar hand. Op het briefje staat getypt: 'Emilie, ik weet wat je gedaan hebt, zie de bijgevoegde foto. Stop 5000 euro in contanten in een envelop en gooi deze morgenavond om precies 22.00 uur in de bosjes op het hardloopparcours bij het strand. Als je dit niet doet of niet onmiddelijk vertrekt na het weggooien van het geld neem ik contact op met de politie.' Op de foto die Emilie op de grond gegooid heeft ziet ze Kitty op de grond liggen en haar auto die daarachter doorrijdt.
'Hier moet het zijn,' zegt de vrouw tegen haarzelf en ze stopt de auto. Met een treurige blik in haar ogen loopt ze naar de voordeur en belt aan.
Aflevering 21
'Het spijt me heel erg voor u', mevrouw Morèro. 'Ik heet geen Morèro meer, Cindy,' antwoordt de vrouw. 'Och tuurlijk, mevrouw Bergert, het spijt me.' 'Weet je wat van haar laaste wensen, Cindy? Misschien dat jullie het daar over gehad hebben als vriendinnen?' 'Ze wil graag hier in Zuiderhaven begraven worden, voor de rest hebben we het er nooit over gehad.' 'Bloemen,' zegt de moeder van Kitty dan. 'Pardon?' 'Bloemen, Kitty was dol op bloemen.' 'Ja tuurlijk, daar zouden we wat mee moeten..' De bel gaat. 'Ik doe even open, okee?' 'Tuurlijk, ga maar.'
Cindy loopt naar de deur en laat de gast binnen. Ze lopen weer naar de tafel waar de moeder van Kitty ook is. 'Aangenaam, Nathalee Summers van de politie,' zegt Nathalee vriendelijk, 'ik wil graag mijn medeleven betuigen.' 'Dankuwel, mevrouw Summers, dankuwel.' 'U begrijpt dat ik u ook wat vragen moet stellen?' 'Vanzelfsprekend.'
'Tomas had gewoon een 9, als Michael dat hoort zal hij zó jaloers zijn,' zegt Linda tegen haar beste vriendin. Met z'n drieën zitten ze aan de picknicktafels op het schoolplein. 'Hee jongens,' zegt Michael die net aan komt lopen met Charelle.
'Michael raadt eens wat Tomas voor cijfer voor Engels had? Je zult het niet geloven.' Michael kijkt Tomas aan en lacht in afwachting tot iemand het antwoord zal geven. 'Ik moet even euh.. ik moet hier even weg,' zegt Laura dan ineens en ze loopt weg. 'Laura? Laura, waar ga je heen?' roept Linda haar nog na maar ze reageert niet.
'Vader, ik moet het geld echt vandaag hebben.' 'Natuurlijk krijg je het Emilie, maar het zal opvallen. Je moeder zal het door hebben als ik je zo 5000 euro geef.' 'Natuurlijk niet, je kunt het toch wel doen zonder dat ze het merkt?' Balthasar zucht. 'Waar ben je het eigenlijk voor nodig?' 'Research, ik probeer wat nieuwe informatie te verkrijgen van een aanklager van mijn nieuwe cliënt.' 'Ok, ik zal zorgen dat..'
'Emilie, eet je mee vanavond?' 'Anna, niet nu! Je weet toch dat je niet in m'n kantoor mag komen als ik in een bespreking zit?' 'Pardon? Je staat hier mte je dochter te praten, met onze dochter, dit zijn toch geen zaken?' 'Anna, ik kan je nu niet gebruiken hier, kom straks maar terug!'
'Wat was dat nou vanmiddag, Laura? Werd je een beetje zenuwachtig van Tomas? O Tomas, o Tomas, m'n liefste, ik wil je,' zegt Linda pesterig. 'Hou op, Lin, ik kan er even niet om lachen nu.' 'Wat is er toch met je aan de hand? Voel je je niet lekker?' 'Ik voel me gewoon een beetje slecht ja.'
'Ik heb je ook de hele dag nog niet over Tomas gehoord, is het ineens over met de liefde?' 'Hij heeft een ander, Linda, dus ik hoef hem ook niet meer.' 'Een ander? Kom op, Laura, jij bent toch leuker dan ieder ander? Jij zal Tomas verbluffen en zijn nieuwe liefje aan de kant schuiven, ik weet het zeker.' 'Nee, Linda, dat gaat echt niet, geloof me.' 'Laura wees niet zo onzeker ineens, je bent echt een leuke..' 'Ik zit er ook niet mee, hoor, écht niet, ik moet het gewoon even door laten dringen.' 'Hou toch op, Laura, morgen trek jij je mooiste outfit aan en steel je zijn..' 'Het is Michael, Linda, Michael is de nieuwe liefde van Tomas.'
Nathalee slaakt een diepe zucht als ze het kantoor binnenloopt. Het kantoor deelt ze met Marcus, haar partner bij de politie. Verder hebben ze niet veel collega's. Een paar surveillanten en hun chef, Areille, die Nathale nog maar één keer ontmoet heeft. Ze is erg streng en eist het uiterste van de agenten. In Nathalee heeft ze veel vertrouwen omdat ze al veel grote, gevarieerde zaken in de stad heeft gehad, daarom is zij ook op de zaak van Kitty gezet. 'Nou, ik ben bij Cindy geweest en raad eens wie ik daar tegen het lijf liep?' 'Ik hoop de dader?' grapt Marcus. 'Nee, Kitty's moeder.' 'Is ze al in Zuiderhaven? Ik had haar niet eerder dan eind deze week verwacht.' 'Anders ik wel, maar ze is er en ik heb haar alvast ondervraagt, ok?' 'Ja, natuurlijk, in de tussentijd heb ik iets anders, iets wat erg belangrijk kan zijn.' 'Wat is het?'
'Verkeersgegevens van de plaats delict.' 'Hoe bedoel je?' 'Twintig meter voor de plaats delict ligt een kabel over straat, dit systeem telt de auto's, er werd eigenlijk niets meer mee gedaan omdat het geen drukke weg meer is, maar de gegevens zijn nog wel opgeslagen.' 'Marcus, dat is heel goed van je, maar dat had ik in Nieuwpoort ook en daar is nog nooit een moord mee opgelost.' 'Als ik je nu eens vertel dat er maar acht auto's gepasseerd zijn in de twee uur voor het ongeluk?' Nathalee denkt na, pakt een potlood. 'Ze denkt hardop en schrijft. 'Robert en Cindy kwamen met de auto, James en Sophie, David en Sandra, Floris en Joan, Emilie, Clint en Rosa en Michael en Laura kwamen te voet. Balthasar en Anna-Maria zijn de hele avond niet weggeweest en hetzelfde geldt voor hun personeel. Ik tel zes auto's, dus we moeten er achter zien te komen wie auto nummer zeven bestuurde en dan hebben we onze moordenaar.' Ze draait zich om en kijkt Marcus aan. 'Nathalee,' begint hij, 'de zevende auto is van Kitty Morèro.' Nathalee's hart staat even stil, hier heeft niet op gerekend. 'De dader was op het feest.'
Aflevering 22
Op de digitale klok op haar autoradio ziet Rosa de nummers 10:02 staan. Ze trapt het gas iets harder in, omdat ze een belangrijke vergadering heeft om half 11. Tenminste, ze heeft haarzelf uitgenodigd. Even later parkeert ze haar auto en loopt het grote gebouw binnen. Ze kijkt op haar horloge, zet haar mond in de vorm van een lach en drukt op het knopje van de lift.
Eenmaal aangekomen op de zesde verdieping stapt ze de lift uit en loopt recht op haar doel af. Vergaderruimte 4 wel te verstaan. Ze kijkt door het raampje en ziet vijf mensen zitten, de top van 'Rosenbergs Comfort', althans de meesten. Ze klopt op de deur en opent hem daarna gelijk. 'Goedemorgen.' Clint draait zich om. 'Rosa? Jij hier? Wat.. Wat kom je doen?' 'Ik heb een nieuw voorstel, en jullie stemmen altijd op dinsdagochtend, toch?' 'Maar Rosa, jij kunt nu niet zo maar..' 'Even stil nu, Clint, ik denk dat dit erg interessant kan zijn voor zowel ons als voor de dames en heren hier. Robert is er niet? Wat een verassing.'
'Nathalee, goeiemorgen.' 'Hallo Cindy, mag ik binnenkomen? Ik heb.. ik heb nieuws.' 'Wat is er?' 'Is Cathrin er ook?' Cindy krijgt een bezorgde blik op haar gezicht. Allerlei gedachten schieten door Cindy's hoofd. 'Nathalee, wat is er?' Nathalee zucht. 'Ik leg het je binnen uit, bel Kitty's moeder maar vast, het is ook belangrijk voor haar.'
Cindy loopt snel naar de eetkamer gevolgd door de politie-agente en neemt plaats. Nathalee gaat ook zitten en Cindy kijkt haar strak aan. 'Nou, vertel het me.' 'Cindy, we hebben materiaal ontvangen van verkeersinformatie waaruit blijkt dat..' 'Waaruit blijkt dat wat?' Even is het stil. 'Wat, Nathalee?' 'We hebben materiaal waaruit blijkt dat de dader, degene die Kitty heeft aangereden te gast was op het feest.'
'Dus als ik het goed begrijp wil jij met deze stemming bereiken dat Clint de directeur wordt van het bedrijf en Robert eruit vliegt?' vraagt Patricia, hoofd van de inkoopafdeling. 'Of een lagere functie krijgt inderdaad.' Want zeg nou zelf, hoe vaak zien jullie Robert eigenlijk in de week?' antwoordt Rosa. Ze ziet de mensen diep nadenken en twijfelen. Clint gaat naast haar staan en fluistert: 'Het is echt beter dat je nu weggaat, Rosa, wat wil je hier mee bereiken?' 'Clint, ophouden nu, ik sta hier onze toekomst te redden. Iemand moet het tenslotte doen,' zegt ze met een strenge blik in haar ogen.
'Ik ben wel benieuwd hoe iedereen hier in staat eerlijk gezegd, dus ik ben bereid de stemming eens te bekijken,' zegt Patricia. 'Mooi, zullen we dan gaan stemmen?' 'Ho, dat kan niet zomaar,' antwoordt Peter , hoofd van de afdeling logistiek, 'Robert heeft veto-recht dus mag de stemming stoppen. We kunnen niet zomaar een directeur wegstemmen.' Peter werkt het langst bij 'Rosenbergs Comfort'. Hij is één van Balthasars eerste werknemers en is erg trots op het bedrijf en zijn aandeel hierin. 'Eens,' antwoordt Angelique. Angelique is een paar jaar na Peter begonnen bij het bedrijf en samen zijn zij de oudste werknemers van het bedrijf. 'Dan doen we een soort peiling. De stemming is niet officieel, maar gewoon om te zien hoe we hier in staan met z'n allen, ok?' vraagt Patricia. 'Ok, we zullen zien. Steek je hand op als je het eens bent met Rosa's voorstel.' Niemand steekt zijn of haar hand op. Rosa werpt een valse blik naar haar man. 'Wat ben jij een zwakkeling, je laat over je heen lopen.' Boos loopt ze de vergaderruimte uit.
De bel gaat. Cindy vlucht naar de deur. 'Goeiemiddag, lieverd, ik was aan het hardlopen en wou even kijken hoe het me je ging' zegt Sophie die voor de deur staat.' 'Hallo.. Sophie.' 'Is er wat, Cin?' 'Nee, nou ja, ik had eigenlijk Cathrin verwacht, Nathalee is net geweest met vreselijk nieuws.' 'Wat voor nieuws, Cindy? Hebben ze hem? Ik hoop dat hij een goede straf zal..' 'Nee, Sophie, kom even binnen.'
Ze gaan in de kamer zitten. 'Nathalee heeft informatie over het aantal auto's wat rond het tijdstip van Kitty's dood over die weg is gereden.' 'Ja, en?' 'Er waren niet meer auto's dan bij ons op het feest waren.' Sophie verstijfd, haar mond hangt open en ze verroert geen vin. 'Dus..,' begint ze. 'Ja, de dader was op het feest,' zegt Cindy. De bel gaat weer. 'Sorry, Sophie, dat zal Kitty's moeder zijn, ik moet het haar nu vertellen.'
De klok slaat acht uur in de bibliotheek. 'Al bijna klaar, Michael?' vraagt Linda. 'Nog twee hoofdstukken.' Samen zaten ze al vanaf half zeven in de bibliotheek om informatie te zoeken voor hun eindverslag. Linda wil proberen Michael te laten vertellen wat hij met Tomas heeft, of hij écht homo is, maar ze weet nog niet goed hoe.
Linda gaat tegenover Michael zitten. 'Hier, Lin, hoor dit eens.' Michael leest een stukje uit zijn boek voor: 'De mens kan geen geheim bewaren. Iedere persoon moet een geheim aan één persoon vertellen om innerlijke rust voor zichzelf te creeëren.' 'Heb jij een geheim dan?' vraagt Linda snel. 'Nee, hoezo?' 'Geen geheime liefde? Stiekeme kus?' Michael begint te lachen. 'Tuurlijk niet, dan zou jij het toch als eerst weten?' Linda perst er met moeite een kleine glimlach uit.
'Heb jij meneer en mevrouw Roezenberk al thee gebracht, Henri?' vraagt Erin aan haar collega. 'Nee,' antwoordt Henri, 'nog niet.' 'Ok, dan ga iek het noe doen.' 'Erin, wacht,' zegt Henri, 'je moet me iets uitleggen.'
'Wat is er aan de hand van tussen jou en meneer Rosenberg?' 'Niets, niets, echt niets,' antwoordt Erin zenuwachtig en ze wil naar de keuken lopen. 'Nee, er is wel wat tussen jullie, wat heb je gedaan, Erin? Je kunt het mij vertellen, ik werk al jaren met meneer Rosenberg, ik kan je helpen.' Erin zucht. 'Iek, iek heb op de avond van het feest zijn kantoor doorgezocht, omdat ik dacht dat hij iets oever mij wiest.' 'Wat precies.' 'Ik ben niet voor niets gevlucht uit mijn land, Henri, maar geloof me ik kan het je niet vertellen.' 'Je moet het zelf weten, Erin, maar als je blijft liegen breng je ernstige schade toe aan de band tussen jou en meneer en mevrouw Rosenberg. Zij stellen het erg op prijs als je uit jezelf de waarheid vertelt.' 'Ok. Dankjewel, Henri,' zegt Erin en ze loopt weg. Henri schudt zijn hoofd en zucht.
Emilie sluipt door het gras met een pakje briefjes, briefjes van 500 euro wel te verstaan. Langzaam loopt ze over het hardloopparcours en kijkt goed om haar heen. Niemand te zien. Geen hardloper, geen wandelaar en ook geen valse crimineel die haar chanteert. Ze pakt het pakje geld uit haar tasje en gooit het diep in de bosjes.
De vogeltjes fluiten en de stralende zon komt omhoog. 'Meneer Roezenberk, wilt u ook pannenkoeken?' vraagt Erin aan Balthasar. Hij mompelt wat. 'Excoeses, wat zegt u?' 'Ja ja, doe maar,' zegt hij terwijl hij de krant doorbladert. 'Meneer Roezenberk ik moet u echt zeggen hoeveel het mij spijt van wat ik gedaan heb.' Balthasar staat op en draait zich om naar Erin. 'Jij beseft niet wat jij allemaal had kunnen vinden. Het is nu goed ge..' 'U beseft niet wat u over mij had kunnen vienden, meneer Roezenberk, echt niet.' 'Ach, het kan mij niets schelen, Erin, al was je hier illegaal.' 'Ik wil u nu spreken, meneer Roezenberk, onder vier ogen waar niemand ons kan horen.' 'Wat is er met jou aan de hand, Erin.' 'Vertrouw mij, meneer Roezenberk het is belangrijk.' Balthasar mompelt weer wat en ze lopen samen naar zijn kantoor.
Ze gaan zitten en Balthasar kijkt zijn dienstmeid recht in de ogen aan. 'Ga je het me nog vertellen?' 'Ja, toerlijk, toerlijk, meneer Roezenberk, het is alleen heel moeilijk om..' 'Erin, misschien dat jij de hele dag niets te doen hebt, maar ik heb wel andere dingen aan m'n hoofd.' 'U weet wat ik heb meegemaakt in Spanje, toch?' 'Ja, ik ken het verhaal. Je broer gebruikte drugs en heeft je mishandeld, maar zit nu in de gevange..' 'Iek heb gelogen. Mijn broer, José, zit niet in de gevangenis. Hij heeft me mishandeld en misbruikt en hij was leider van een grote drugsbende in Spanje. Op een dag was het ineens afgelopen, hij misbruikte mij niet meer. U zou denken dat ik blij en gelukkig was, maar ik was doodongerust. Ik heb nog een jonger zoesje, Kate, zij is mijn alles. Ik hoopte dat hij was veranderd en Kate met rust zou laten, maar op een dag betrapte ik hem. Ik schreeuwde, ik schold, ik sloeg en hij duwde mij achteruit. Ik viel tegen de muur en pakte..' Ze wacht even en een traan druipt over haar gezicht. 'Vertel verder, Erin, wat pakte je?' vraagt Balthasar die ineens een stuk milder lijkt te zijn. 'Hij stoend op en stapte op mij af, ik pakte een ijzeren stang en ik..ik pakte een ijzeren stang en..'
De tranen staan in Erins ogen. 'Ik wou het niet, ik kon het eigenlijk ook niet, maar..' 'Maar wat heb je gedaan, Erin?' klinkt de stem van Anna-Maria ineens in het kantoor.
Aflevering 23
'Wat heb je gedaan, Erin?' vraagt Anna-Maria. Geschrokken kijkt Erin om en Balthasar springt gelijk op uit zijn stoel. 'Wat denk jij nou helemaal, Anna? Dit is al de derde keer dat je midden in een gesprek mijn kantoor in komt sluipen.' 'Ze heeft gelogen, Balthasar, ze heeft gelogen tegen ons. Ik heb het recht om te weten wat zij gedaan heeft en waarom ze nu echt gevlucht is!' Balthasar schrikt van de reactie van zijn vrouw, mompelt wat en gaat weer zitten. 'Vertel verder, Erin,' zegt hij tegen zijn dienstmeid die nu helemaal van streek is.
Anna-Maria gaat ook zitten. 'Nou, ik.. ik heb mijn broer geslagen met die ijzeren stang.. op zijn hoofd.' Erin begint te huilen. 'Is hij dood?' vraagt Anna-Maria. 'Ja, maar het was niet mijn bedoeling, ik moest mijn zusje beschermen, mevrouw, begrijp het alstoeblieft.' Anna-Maria staat op en omhelst Erin. Dat een mens zo veel verdriet op kan kroppen voor zo'n lange tijd, had ze het maar eerder geweten.
'Eerste!' roept Milan als hij het huis binnenrent. Sophie lacht. 'Hoe was jullie schooldag, jongens?' vraagt ze. 'Heel leuk, we deden een tikspel op het schoolplein en ik heb twee keer gewonnen!' zegt Milan, 'maar waar is pap?' 'Je vader komt vanavond thuis.'
'Is hij soms aan het zuipen?' vraagt Milan. 'Aan het zuipen? Hoe kom je daar nou weer bij?' vraagt Milan verbaasd. 'Nou, dat doen jullie toch als jullie lol willen maken 's avonds. Behalve tante Emilie die wil te veel lol maken en daar wordt ze ziek van, omdat ze het elke dag doet.' 'Is te veel lol soms niet goed, mam?' vraagt Chris. Sophie staat verbaasd naar haar zoons te kijken. 'Wat is dit voor verhaal, jongens?' 'We hebben het van Ramon gehoord, die zei dat hij het van tante Cindy had.' 'Ok,' zegt Sophie, 'gaan jullie maar snel wat eten.' Chris en Milan gaan naar de keuken en Sophie pakt snel haar telefoon en zoekt naar de C in haar contactlijst.
Nathalee drukt nog een keer op de bel. Geen reactie. Ze zucht en loopt even naar het raam om te kijken of Emilie niet gewoon thuis is. 'Helaas,' zegt ze tegen haarzelf en net op het moment dat ze weg wil lopen ziet ze Emilie's auto aan komen rijden.
Emilie stapt uit. 'Goeiemiddag, mevrouw euh..' 'Zeg maar Nathalee,' zegt Nathalee tegen Emilie, 'ik onderzoek de dood van Kitty Morèro.' 'En u bent bij mij, omdat..' 'Dat wil ik u graag uitleggen, zullen we dat even binnen doen, mevrouw Rosenberg?' 'Zullen we dat even niet doen,' antwoordt Emilie geïrriteerd, 'vertel me nu maar gewoon wat u te vertellen heeft, ik ben erg druk.' 'Wij zijn er achter gekomen dat degene die mevrouw Morèro aangereden heeft op het feest van uw zus was en aangezien u daar bij was bent u een verdachte.' 'Gefeliciteerd, Nathalee, zoek even wat bewijzen en kom dan maar terug,' antwoordt Emilie en ze loopt naar binnen. Nathalee blijft verschrikt buiten staan.
'Heb je er aan gedacht dat het Emilie kan zijn, Cindy? Als je echt denkt dat ze alcoholiste is dan weet ze misschien niet eens meer dat ze Kitty heeft vermoord. Ja dat bedoel ik, aangereden. Dit had je me moeten vertellen, Cin.'
'Ik had het je ook verteld als ik het zeker had geweten. Maar ok, James komt vanavond thuis? Ik zag hem gisterochtend inderdaad al vrij vroeg vertrekken met z'n collega. Nou, ik denk niet dat ze Bob heette. Ja, een vrouw, knappe vrouw om te zijn, beetje getint, zwart, kort haar.. Sophie? Sophie ben je daar nog?' Cindy kijkt op haar telefoon. Gesprek beëindigd staat er op haar display. 'Raar,' zegt ze tegen haarzelf.
'Tot morgen, Patries!' zegt Robert tegen zijn collega. Als hij in zijn auto stapt ziet hij wat liggen op de grond. 'Een moersleutel?' zegt hij hardop. Hij stapt in zijn auto en rijdt weg, gelijk ziet hij dat Patricia ook aan komt rijden en wil haar voorlaten. Hij trapt op de rem. Zijn pupillen worden groot en zijn mond valt open. Hij doet het niet! De rem werkt niet! De auto's knallen tegen elkaar aan en komen allebei gelijk tot stilstand.
Michael komt doet de voordeur voorzichtig dicht, hij heeft geen zin om zijn moeder uit te leggen waar hij zo lang was. Dan slaat de deur naar de keuken open en komt zijn moeder op hem af lopen. 'Gooi maar wat in de magnetron, je broertjes slapen, tot straks.' 'Waar ga je heen, mam?' 'Je vader halen.' Ze loopt langs haar zoon heen en loopt de deur uit.
Sophie kijkt op haar horloge. Het is al half tien. 'Hotel de Buisonjé,' leest ze op de voorkant van het grote gebouw. Ze loopt naar binnen. 'Goedenavond, kan ik u..' begint de jongeman achter de balie. 'De kamer op naam van James Rosenberg, alstublieft.' De jongeman kijkt Sophie verdwaasd aan. 'Het nummer alsjeblieft?' De jongen zoekt nog een beetje verdwaasd in de computer. 'U bent zijn..' 'Ik ben zijn vrouw, nou kom op.' 'Kamernummer 211.' 'Hebben jullie ook reservesleutels?' 'Tuurlijk, mevrouw.' 'Nou, waar wacht je nog op, geef hier.' 'Die zijn alleen in het geval van nood, mevrouw, het spijt me.' 'Dit is een geval van nood, en nu geef je of die sleutels of het nummer van je baas, dan zal ik hem eens even vertellen hoe onklantvriendelijk jij bent.' De jongen durft niets meer te zeggen en geeft de sleutels snel aan Sophie. Ze rent de trap op naar de tweede verdieping en loopt de gang door. '211, 211, 211,' zoekt ze. Als ze hem heeft gevonden steekt ze zonder een moment te twijfelen de sleutel in het sleutelgat en loopt naar binnen in de hoop dat ze compleet fout zat en voor niets gekomen was, maar helaas..
Aflevering 24
Haar lichaam staat verstijfd in de kamer. Geen emotie op haar gezicht. In haar hoofd spelen allerlei scenario's. Hebben ze het al gedaan? Hebben ze een aparte kamer? Misschien is ze zich gewoon aan het omkleden. De tijd dat de scenario's door haar hoofd vlogen lijkt wel uren te duren, maar in werkelijheid staat ze nog geen twintig seconden in de kamer.
'Ben je klaar voor me, schatje?' Annicia werpt een valse blik naar Sophie en roept dan terug. 'Ik ben helemaal de jouwe.' 'Je hebt toch wel dat sexy lingeriesetje aan?' 'Nóg wel,' antwoordt Annicia. Sophie staat er maar bij te kijken. Ze wil wat zeggen tegen haar man, moet wat zeggen tegen hem, maar eerst moet ze zeker weten dat het waar is. Annicia houdt haar valse blik aan en zegt dan: 'James, tijger van me, geef eens toe. Heb ik je gister niet beter verwend dan dat popje van je de afgelopen jaren heeft gedaan?' 'Genoeg!' roept Sophie dan.
Cindy zet de kliekjes van het avondeten in koelkast en wil net de de trap op lopen als ze de voordeur dicht hoort slaan. 'Ben je er eindelijk?' roept ze. Robert komt vermoeid aan lopen. 'Het was een vreselijke dag,' zegt hij. Cindy kijkt verbaasd. 'Laten we even gaan zitten,' zegt ze. Samen gaan ze aan de keukentafel zitten. 'Wat is er gebeurd, Robert?' Robert zucht. 'Rosa..' 'Wat heeft ze nu weer geprobeerd?'
'Ze was vanmiddag op kantoor bij de vergadering.' 'Maar jij was toen nog thuis, toch?' 'Klopt, maar voor de rest was iedereen er. Ze kwam binnen met een nieuw voorstel. Ze wou dat ze gingen stemmen over mijn functie. Ik moest ontslagen worden of in ieder geval gedegradeerd worden volgens haar.' 'En hebben ze voor dat krankzinnige idee gestemd?' vraagt Cindy. 'Nee.. nee, ze hebben tegen gestemd, allemaal. Maar toen ik van de parkeerplaats reed met de auto deden de remmen het niet. Ik ben tegen Patricia aangereden.' Cindy's mond valt open van verbazing. 'Meen je dat?' 'Ja, de remleidingen waren doorgesneden volgens de bewaking, maar ze hebben niemand gezien.' 'Dat wijf is gevaarlijk, hoor, Robert.' Robert kijkt op. 'Maar we weten niet met zekerheid of het Rosa is, hè? Dus misschien moeten we rustig aan doen met beschuldigen.' 'Jij weet het misschien niet met zekerheid, ik wel, Robert, ik wel.'
'Sophie, wat doe jij hier?' vraagt James verbaasd die in zijn ondergoed de kamer is binnengekomen. 'Dat kan ik beter aan jou vragen, James. Je zou vanavond thuis zijn!' 'Ik kan het uitleggen, Sophie, echt waar.' 'Niet nodig,' antwoordt Sophie zonder enige emotie op haar gezicht te tonen. 'Het stelde niets voor,' zegt James. Annicia lacht een beetje vals. 'Gister was je anders toch aardig te spreken over mijn kwaliteiten.'
Sophie draait zich om en loopt de hotelkamer uit. James roept nog allerlei verontschuldigingen uit, maar Sophie luistert niet meer.
Cindy loopt met stevige passen door Zuiderhaven. Dan gaat haar telefoon over. 'Anonieme oproep,' staat op de display. 'Hallo, Cindy Rosenberg.' Ze hoort niets. 'Hallo?Hallo, dit is Cindy Rosenberg, met wie spreek ik?' Nog steeds niks. Ze hangt op en haalt haar schouders op. Dan loopt ze door naar het huis van haar broer. Het kindermeisje van Clint en Rosa doet open. 'Hallo Cindy,' zegt ze. 'Dag Eline, is Rosa ook thuis?' vraagt Cindy direct. Eline knikt. Zonder enige twijfel stapt Cindy langs Eline en loopt de keuken in.
Rosa draait zich om. 'Ik dacht al dat je zou komen, Cindy.' 'Hoezo?' vraagt Cindy met een dodelijke blik op haar gezicht. 'Ik heb je man geprobeerd buiten spel te zetten en jij moet het weer oplossen. Kom op, zo gaat het toch altijd bij jullie twee? Zo gaat het altijd in Roberts wereld. Zo veel mogelijk krijgen door zo min mogelijk te doen.' 'Dus zet jij hem, zoals je het noemt, maar buiten spel?' 'Hij moet leren wie de baas is in Rosenbergs Comfort en niet alleen hij, iedereen moet het weten!' 'Dus knip je z'n remleidingen maar door zodat je van hem af bent en iedereen bang is voor Clint. Een dictatuur wil je maken binnen het bedrijf! Je bent echt ziek!' 'Remleidingen doorknippen? Hoe kom je daar nou bij?' 'Ach kom op, Rosa, ik ken deze spelletjes.' Boos draait Cindy zich om en wil weg lopen. 'Wacht!' roept Rosa, 'Ik vind het best dat je hier komt om je frustraties te uiten, maar beschuldig mij niet van deze ernstige misdaden.' Cindy draait zich weer om en loopt de kamer uit.
Sophie hoort een auto voor het huis stoppen. Snel veegt ze een traan van haar gezicht en gooit weer een stapel kleren uit haar kledingkast en legt ze in één van de geopende koffers op haar bed. Ze loopt weer naar haar kledingkast en kijkt in de spiegel die er boven hangt. 'Hoe kon je zo dom zijn, Sophie,' zegt ze tegen haarzelf.
'Sophie! Sophie?' hoort ze haar man onder aan de trap roepen en niet veel later hoort ze hem de trap op komen. 'Wat ben je aan het doen?' vraagt hij met een trilling in zijn stem als hij Sophie en de volle koffers ziet. 'Ik ga bij je weg, James.'
Emilie's telefoon trilt. Emilie opent haar ogen. Waar had ze haar telefoon ook al weer gelaten? De tweede fles wijn van gisteravond is het enige wat ze zich nog kan herinneren.
Ze stapt haar bed uit en ziet haar mobieltje gelijk op de grond liggen. Ze pakt het op en ziet op de display staan dat ze een sms heeft. Het nummer kent ze niet. 'Breng nogmaals 10.000 euro. Vanavond, zelfde tijd, zelfde plek.' Ze knijpt haar handen tot een vuist, zo hard dat haar mobieltje er bijna van barst.
Henri opent de deur. 'Goedemiddag mevrouw Rosenberg, wat een verassing.' 'Hee Henri, is Anna-Maria thuis?' 'Tuurlijk, kom binnen, ik weet zeker dat ze het leuk vindt dat je hier bent.' 'Ik wacht hier in de hal wel even, Henri, kan ze hier komen.' 'Euh.. ja, ja, natuurlijk, mevrouw Rosenberg, ik zal haar halen.' Vriendelijk knikt hij naar Sophie en loopt dan de kamer in.
'Sophie, toch, wat doe je gek. Kom toch lekker in de kamer dan drinken we een kopje thee.' Sophie staat er wat zenuwachtig bij. Ze weet niet precies hoe ze moet beginnen. 'Ik moet eerst even wat.. wat vertellen, Anna-Maria.' 'Tuurlijk, onder het genot van een lekker kopje..' 'Nee, je begrijpt me niet helemaal.' Anna-Maria kijkt verbaasd op. 'Ik.. ik heb ruzie met James. M'n koffers liggen in de auto en ik heb onderdak nodig.' 'Om een ruzietje?' vraagt Anna-Maria verbaasd. 'Nou, James is.. James is..' 'James is wat, Sophie?' 'James is vreemdgegaan.'
'Michael, jij bent echt alles voor me. Ik wou dat we elkaar eerder ontmoet hadden. Moet je eens nagaan wat voor leuke dingen we al veel eerder samen hadden kunnen doen.' 'Ja, we hebben echt tijd gemist, hè? Als ik toch eens eerder wist wat je van me vond.' Tomas wil zijn liefde nog een keer zoenen, maar Michael houdt hem tegen.
'Wat als jij nou volgend jaar wordt aangenomen op de sportopleiding? Wat gebeurd er dan met ons?' Tomas kijkt hem lief aan. 'Met ons komt alles goed, Michael, al moest ik naar de andere kant van de wereld.' Hij geeft Michael een kus op zijn mond en gaat weer verder waar hij gebleven was.
'Bedankt, Anneke. Als je het recept vanmiddag brengt geef ik het aan de kok. Als je dat zou willen bespaart het mij nog minder werk. Dankjewel, tot snel!' Lachend hangt Cindy de telefoon op. 'Cindy, ik moet je spreken,' hoort ze ineens achter haar. Het is Clint.
'Clint, wat doe jij hier?' vraagt ze aan haar broer. 'Het gaat over Rosa,' begint hij. Cindy zucht en laat zich op één van de stoelen vallen. 'Ze bedoelde het niet zo, ze wil alleen dat er dingen gaan veranderen binnen het bedrijf. Ik moet zeggen dat ze wel een punt heeft, alleen eist ze extreme maatregelen dan ik zelf zou..' 'Hou op, Clint! Je vrouw is gestoord, ze heeft een zieke geest! Heeft ze ook verteld dat ze de remleidingen van Robert doorgeknipt heeft.' 'Ze heeft gezegd dat jij haar daar van beschuldigd hebt, ja. Maar Cindy, dat kan ze nooit gedaan hebben, zo is Rosa niet.' 'Ga je haar nou verdedigen, Clint? Dit valt me tegen van je, dit valt me zwaar tegen van je. Ga alsjeblieft m'n huis uit.' Clint zucht. En net als hij wat wil zeggen zegt zijn zus: 'En weet je wat nog meer, Clint? Denk maar niet dat jij welkom bent op mijn bruiloft. En nu m'n huis uit!'
Aflevering 25
'Hé Joan, met mij.' Floris knikt. 'Ja, maar wat ik eigenlijk vragen wou. Zullen we vanavond nog naar die nieuwe film gaan in de bios? Om half acht rij ik wel langs je huis, als je dan helemaal klaar bent.' Floris lacht. 'Tuurlijk. Tot dan!'
Floris zucht en gaat op de bank zitten. Zie je nou wel? Joan en ik horen wel bij elkaar, zie hoe goed we het kunnen vinden, denkt hij bij zichzelf. Hij lacht en gaat dan languit op de bank liggen tot hij in slaap valt.
'Hoezo geen tijd om met me te praten? Hij maakt maar tijd. Heb je wel gezegd dat ik aan de telefoon hang?' Emilie tikt ongeduldig met haar voet op de grond.
'Emilie, wat kan er in godsnaam zo belangrijk zijn dat je me nu, per se nu moet spreken?' 'Geld, vader. Geld.' 'Wat is er met geld?' 'Het is op. Ik ben nog één keer hetzelfde bedrag nodig, gewoon om het af te ronden.' Emilie hoort haar vader zuchten. 'Één keer vader, deze zaak moet goed aflopen.' Ze hoort haar vader nogmaals zuchten en wacht af. 'Gewoon op de bank of in contanten?' Emilies mond krult naar de vorm van een lach en ze zegt: 'Contanten, alstublieft.'
'Clint heeft zijn telefoon bij zich dus bel gerust als er wat aan de hand is. Als er tenminste écht was aan de hand is, ik wil niet voor iets kleins opgebeld worden, hè?' 'Ja, Rosa,' antwoordt Eline braaf. Ze gehoorzaamde altijd aan Rosa, niet omdat ze nou zo lief, braaf en trouw was, maar omdat ze een missie had, over liever gezegd heeft. 'Bubbaababa!' Eline kijkt op en loopt naar boven, het komt immers maar weinig voor dat Lyla om aandacht vraagt. Ze loopt de kamer van Lyla binnen. 'Wat is er aan de hand, kleintje van me?' Maar Lyla ligt niet in haar wiegje. Snel vlucht ze de gang weer op.
'Lyla? Lyla?' roept ze. Ze ziet de kamer van Clint en Rosa open staan en loopt naar binnen. Gelukkig, daar zit Lyla, op de grond. Ze heeft geprobeerd de bovenste lade van Rosa's kast open te krijgen en het is haar gelukt om er een slipje van Rosa uit te halen. Stiekem lacht Eline tot ze iets ziet. Een foto. Een vage foto. Ze pakt hem. 'Bubbaaba!' roept Lyla weer. Eline reageert niet. 'Dit kan niet, wat een trut. Wat een naar wijf,' zegt Eline zachtjes. Als ze de rest van Rosa's ondergoed aan de kant schuift ziet ze ook een papiertje waar een tijd en locatie is op gekrabbeld.
'Hé pap, hoe was het in Koperlingen?' James kijkt op. Zijn zoon komt binnenlopen. 'Euh.. ja.. euh.. ja,' stottert James. Michael lacht. 'Nou, vertel? En waar is mam?' James zucht. 'Ik moet je even wat vertellen, Michael.' 'Vertel maar,' antwoordt hij. 'Ga even zitten, alsjeblieft.'
Michael gaat zitten en met een zenuwachtige glimlach wacht hij af wat zijn vader voor een nieuws heeft. 'Ik.. ik heb je moeder bedrogen. Ik heb het bed met een collega gedeeld in Koperlingen en je moeder heeft ons betrapt.' Michael lacht en geeft zijn vader een klap op z'n schouder. 'Mij hou je niet zo makkelijk voor de gek, pap. Kom op, vertel.' James kijkt raar op. 'Ik kan het niet mooier maken, Michael, zo is het echt gegaan.' Michael ziet de ernst in zijn vaders ogen en zijn gezichtsuitdrukking veranderd gelijk van vrolijk naar een boos-verdrietige blik. 'Wat? Je bent niet goed bij je hoofd! Waar is mam nu?' 'Ik.. ik zou het echt niet weten.' 'Wat ben jij een klootzak, pap, ga haar zoeken dan, bel haar of doe in ieder geval iets!' Boos loopt Michael de trap op.
Lachend komen Floris en Joan de bios uit lopen. Joan pakt Floris bij zijn arm en draait hem naar haar toe. 'Wraaaaaah!' Ze probeert een goede imitatie van het monster uit de film te doen, maar het enige wat Floris kan is er om lachen. 'Je moet hier bang van worden, Floris!' grapt Joan.
'Ik ben blij dat jij er ook achter bent dat we toch bij elkaar horen, Joan,' zegt Floris dan. 'Nou, eigenlijk wou ik het daar net over hebben met je.' Floris kijkt haar verbaasd aan. 'Ik heb het heel leuk met je, hoor, maar ik voel de klik niet.' 'Hoezo niet? We zijn toch een perfect stel?' vraagt Floris een beetje overstuur. 'We zijn vrienden, Floris, meer niet. Meer kan het ook niet worden.' 'Het kan wel meer worden, Joan, geloof me.' 'Ik denk dat jij en Nikita bij elkaar horen, ik zag het in die twee seconden dat ik jullie samen zag al, jullie zijn een stel, wij niet. En dat betekent niet dat wij niet met elkaar naar de bios kunnen of lekker een hapje kunnen eten samen, want dat doen vrienden. Er is alleen geen liefdesklik, geen chemie.'
Emilie rijdt in haar auto naar dezelfde plek als waar ze de eerste keer het geld gedumpt had. Ze stapt uit en loopt over het hardloopparcours met de zware tas. Bij dezelfde bosjes als eerder gooit ze het geld neer en loopt gelijk weg. Niet te snel, want ze hoopt dat ze haar afperser nog tegen komt. Maar ook niet te langzaam uit angst dat diegene het merkt en de foto naar de politie brengt. Dan opeens ziet ze iemand over het parcours rennen. De schim kijkt alle bosjes na. Nu moet ik m'n kans grijpen, denkt Emilie en ze rent er op af.
'Jij!' zegt ze als de schim recht in de ogen aankijkt. 'Was jij het? Jij achterlijke trut! Hoe kon je? Weet..' 'Niet doen, ik wil je helpen!' zegt de schim en ze omhelst Emilie en begint in haar armen te huilen. Emilie staat er ongemakkelijk bij en weet niet wat ze moet met huilende tienermeisje wat haar omhelst.
Aflevering 26
Emilie begint wat te stotteren en drukt dan het meisje van zich af. 'Wat denk jij in hemelsnaam dat je aan het doen bent, kleine trol?' snauwt ze naar haar. Het meisje kijkt haar aan. 'Je moet het geld snel mee naar huis nemen, anders komt ze het halen en als ze mij hier ziet wordt ze helemaal..' 'Stop!' zegt Emilie. 'Jij. Jij bent degene die mij hier loopt te chanteren. Wie ben jij eigenlijk?' 'Ik.. ik ben Eline,' zegt het meisje. 'Eline? Het kindermeisje van Clint en Rosa? Nooit geweten dat jij zo'n vals mormel bent. Jij geeft me nu m'n geld terug of ik zal Clint eens even..' 'Nee, je begrijpt het verkeerd, Rosa chanteert je, ik heb de foto in haar kast gevonden en..' 'Rosa?' 'Ja, Rosa,' antwoordt Eline. Emilie staat duidelijk na te denken. 'Ik geloof je niet. Wie zegt dat jij me nu geen smoesjes staat te vertellen of dat je samenwerkt met Rosa?' 'Ik beloof het.' 'Nee, bewijs het!'
Robert en Cindy zitten samen aan tafel. 'Lieverd, ik ben zo blij dat we alles geregeld hebben! We kunnen zondag gewoon trouwen,' zegt Robert. Cindy knikt, maar lijkt afwezig. 'Wat is er aan de hand, Cindy?' vraagt Robert bezorgd. Cindy reageert niet. 'Cindy?' herhaalt Robert. 'Euh.. ja, ja sorry, wat vroeg je?' 'Voel je je wel goed?' 'Ja, hoor, niks aan de hand.'
Robert trekt zijn wenkbrauw op. 'Oh, wie hou ik ook eigenlijk voor de gek,' zegt Cindy, 'ik zit gewoon met Kitty in m'n hoofd. Ik vind het verschrikkelijk dat zij er niet bij kan zijn. Ik heb trouwens een uitnodiging aan haar moeder gegeven, omdat ik graag wil dat zij er ook bij kan zijn.' 'Goed idee,' antwoordt Robert. Cindy werpt een glimlach naar Robert. 'Nou, kom, lekker dier, wij gaan eens even onze hoofden leeg maken onder de dekens.' Cindy staat op, zoent Robert en samen lopen ze naar boven.
'Dus jij beschuldigt Rosa?' 'Het is Rosa, ik vond de foto's tussen haar lingerie.' Emilie kijkt Eline vreemd aan. 'Nee, het is niet wat je denkt, ik..' 'Ik wil het niet weten, we moeten iets verzinnen.'
Eline steekt haar vinger op alsof ze in de klas zit. 'Ik heb het!' 'We gaan haar ook chanteren?' 'Nee, ik wil haar niet terugpakken, ik wil m'n geld terug en ik wil recht in haar gezicht zeggen dat ik het terug ga krijgen.' 'Nou, ze is met een uur weer thuis?' antwoordt Eline slim. Emilie zucht. 'Bewijs, Eline, alles draait om bewijs. Jij gaat mij vertellen wanneer zij van huis vertrekt en dan volg ik haar, afgesproken?' 'Ok, maar wat als ze het geld vanavond nog ophaalt?' 'Dat lijkt me sterk..' zegt Emilie, 'maar dan kun je me ook bellen. Maar ik reken op dat ze het morgen doet.' 'Ok,' antwoordt Eline braaf. Emilie kijkt Eline strak aan en zegt dan: 'Als jij mij belazert, maak ik je kapot.' Maar op het moment dat ze in de grote ogen van Eline kijkt lijkt een onzichtbare hand haar keel dicht te knijpen. Ze krijgt het benauwd, heel even heeft ze het gevoel dat haar hart niet meer klopt. 'Wat is er?' vraagt Eline. 'We houden contact,' antwoordt Emilie en ze loopt snel weg.
Nathalee kijkt weer op haar computer. Even leest ze wat dingen door en kijkt dan weer op haar schrijfbord. Dan kijkt ze weer op haar computer. Ze slaakt een diepe zucht.
'Het moet iemand van de familie zelf zijn, maar is er geen bewijs voor een specifiek iemand..' 'Clint en Rosa kwamen als laatst, maar Rosa had haar kinderen bij zich, die kan ze toch niet stil houden?'
Michael en Linda lopen over het bruggetje van hun grootouders naar het mooie landhuis. 'Heerlijk dat we een dag vrij hebben,' zegt Linda vrolijk. Michael glimlacht. Nog voordat ze bij de voordeur zijn opent Henri de deur al. 'Goedemiddag Michael en Linda,' antwoordt hij. 'Hee Henri,' zeggen ze in koor.
Binnen begroeten ze hun oma. Anna-Maria waarschuwt ze gelijk om maar uit de buurt van Balthasars kantoor te blijven dus lopen ze gelijk door naar het zwembad. 'Michael, het water is echt te koud, hoor,' zegt Linda die alleen haar teen in het water durft te steken.' Michael lacht. 'Stel je niet aan.' Hij gaat dicht bij Linda staan en Linda grijpt hem vast. Samen vallen ze in het water en raken bijna de bodem. Beiden liggen ze helemaal dubbel als ze weer boven komen.
Erin stoft voorzichtig het kastje van Balthasar af en wil net zijn kantoor uitlopen. 'Wacht, Erin,' zegt Balthasar. 'Ik.. ik wil je wat vertellen.' 'Natoerlijk, meneer,' antwoordt Erin. 'Ik heb een vriend die een tijd voor de geheime dienst gewerkt heeft en ik heb hem Spanje gestuurd.' Erins mond valt open. 'Waarom, meneer, waarom?' 'Om je zusje te zoeken, Erin.' Erin krijgt tranen in haar ogen. 'Maar ik moet natuurlijk weten waar ze zijn, dus hij zal wat informatie van je nodig zijn. Hij zal vanmiddag langskomen, is dat ok?'
Erin knikt hevig. 'Natoerlijk, natoerlijk.' Ineens barst ze in huilen uit en stapt op Balthasar af. Balthasar slaat zijn armen om zijn dienstmeisje heen. 'Alles gaat goedkomen, Erin, vertrouw me.' 'Dankoewel,' antwoordt ze fluisterend in zijn oor, 'dankoewel.'
'Ik zal ze zelfs vers persen voor jullie,' zegt Henri tegen Michael en Linda. 'Dankje, Henri,' roepen ze hem na. 'Had je gehoord wat Tomas heeft gehaald voor Engels gister?' zegt Michael dan. Linda kijkt hem aan. Moet ik het vragen? Moet ik het zeggen. 'Linda?' zegt Michael die Linda vragend aankijkt. 'Heb je wat met hem?' 'Wat?' zegt Michael die begint te lachen. 'Heb je wat met Tomas?' Er valt een stilte. 'Ben je homoseksueel, Michael?'
Aflevering 27
Nathalee drukt op de bel. 'Hallo,' zegt Nathalee als ze het meisje ziet wat de deur opent. Gelijk steekt ze haar hand naar voor en schudt Eline's hand. 'Nathalee, ik ben van de politie, maar dat had je waarschijnlijk al gezien,' zegt ze vriendelijk. 'Euh.. ja, ja tuurlijk,' antwoordt Eline, 'kom binnen.' Nathalee kijkt naar Eline's handen die licht trillen. 'Is er iets.' 'Nee, hoor. Natuurlijk niet,' antwoordt Eline dan. 'Eline! Eline, waar hang je uit?' klinkt opeens een boze stem van uit de kamer. Dan vliegt de deur van de hal open en komt Rosa binnen. 'Ja, fijn, waar was..' Rosa ziet Nathalee staan. 'Goedemiddag, ik had u niet gezien, waar komt u voor?' vraagt ze snel.
'Voor u, mevrouw Rosenberg.' Rosa kijkt de agente verbaasd aan. 'Kunnen we even onder vier ogen praten?' Rosa zucht. 'Kom maar,' antwoordt Rosa bot. Ze gaan samen in de kamer zitten. 'U wilt zeker weten of ik Cindy..' 'Laat mij alstublieft de vragen stellen, mevrouw.' Rosa zucht weer. 'Nou, toe maar.' 'Volgens Cindy..' 'Kunnen we wel van feiten uitgaan, mevrouw de agente? Ik heb het een beetje gehad met Cindy's verdenkingen.' 'Cindy verdenkt u van het ongeluk met Kitty?' 'Met Kitty? Nee? Ze verdenkt mij er van dat ik Roberts remleidingen heb doorgesneden, daar komt u toch voor?' 'Nee, ik kom voor het onderzoek over Kitty's ongeluk.' 'Fijn, dus nu verdenkt ze me daar ook nog van?' 'Nee, mevrouw Rosenberg, ik verdenk u daar van.' Rosa's mond valt open. 'U en uw man.'
'Maar beloof me dat je het niemand zult vertellen, Linda,' smeekt Michael. 'Natuurlijk, maar je zult ooit moeten vertellen dat je met Tomas bent.' Michael laat zijn hoofd zakken. 'Ik wil het niet vertellen, nog niet tenminste. Ik weet niet wat pap er van vindt en wat mam wel niet moet denken. En natuurlijk hebben we een familie-eer hoog te houden als de grote familie Rosenberg.' 'Hou op, Michael, dit zijn smoesjes! Onze familie-eer zal jij toch zeker een worst zijn? Jij moet je eigen leven kunnen leiden en bovendien zal de media er heus geen schandaal van maken als de kleinzoon van Balthasar Rosenberg homo is of niet en anders zorgen we gewoon voor een nog groter schandaal,' grapt Linda.
'U maakt een grapje zeker?' zegt Rosa verontwaardigd. 'Nee, eigenlijk niet, u bent de laatste die de plek gepasseerd heeft voor het feest.' 'Mevrouw de agent, nu moet je even heel goed luisteren, ik ben naar dat feest gegaan met mijn twee kinderen. Denk je nou dat als ik iemand aanrijdt dat ik zo maar doorrij! Ik ben moeder, hoor! Ik en mijn man zouden zoiets nooit doen. Vertrek. En kom maar eens met duidelijke bewijzen voordat je me begint te beschuldigen.' 'Mevrouw Rosenberg..' 'Eruit!' roept Rosa kwaad.
'Is ze nog steeds niet vertrokken?' vraagt Emilie. 'Nee, er was hier net een agente. Ze verdenkt Rosa van het ongeluk,' antwoordt Eline, 'ik snap niet waarom ze nu die foto niet laat zien.' 'Rosa kiest voor geld, heeft ze altijd al gedaan,' antwoordt Emilie.
Floris kijkt ongeduldig op zijn horloge. Ineens komt Nikita de hoek omlopen. Snel voelt Floris of zijn haar nog wel goed zit en gaat dan recht zitten. 'Hee Nikita,' zegt hij als Nikita bij het tafeltje komt staan. 'Hallo,' antwoordt ze. 'Hoe is het met je?' vraagt Floris. 'Ok, hoor. Ik heb een nieuwe baan als leidinggevende in een callcenter. Hoe is het met jou?' 'Ja, alles gaat z'n gangetje, hè?' zegt Floris lachend.
'Waarom ben ik hier, Floris,' vraagt Nikita dan. 'Ik wil niet weer één van je dates zijn, een vluggertje of een tussendoortje. Je hebt me gekwetst en ik moet zeggen dat het me erg van je tegen gevallen is. Dus als je niets zinnigs te zeggen hebt kunnen we beter afscheid nemen.' 'Ik heb juist wat zinnigs te zeggen, Nikita. Wat ik gedaan heb is heel erg en het is vreselijk dat ik je gekwetst heb, maar ik hou van je, ik wil je vaker zien.' Nikita kijkt weg en beiden zeggen ze even niets. 'Wat jij hebt gedaan heeft mijn vertrouwen erg beschadigd. En hoeveel ik ook van je hou, ik kan het niet zo maar weer proberen. Het heeft tijd nodig. Ik heb tijd nodig.'
Emilie rent naar de bosjes waar ze de vorige avond het geld gedumpt had. 'Ik vertrouw hier niks van,' zegt ze nog tegen haarzelf. Als ze in de bosjes kijkt en het goed doorzoekt bijt ze op haar tanden van woede. 'Weg! Verdomme!' Ze pakt haar telefoon en draait gelijk het nummer van Eline. 'Ik wou je net bellen,' zegt Eline gelijk.
'Rosa vertrekt net,' zegt Eline. 'Het geld is al verdwenen, weet je zeker dat ik jou vertrouwen kan?' snauwt Emilie door de telefoon. 'Wat, het geld is weg? Ik begrijp het niet, Rosa is nog niet weggeweest, hoor.' 'Kan ik je vertrouwen?' herhaalt Emilie. 'Ja tuurlijk, maar je moet snel komen anders is Rosa al weg.'
'Henri, kun je Erin misschien voor me halen.' 'Natuurlijk, meneer,' antwoordt de butler. 'Dit wordt geen makkelijke zaak, Balthasar,' zegt de man tegenover Balthasar, 'ik ken die bende. Ze zijn groot en erg machtig in dat gebied.' 'Goedemiddag,' horen ze dan ineens achter ze. Erin stapt op de man af en schudt zijn hand. 'Erin, aangenaam.' 'Fijn om je te ontmoeten, Erin, ik ben Richard.' 'Richard heeft bij de geheime dienst gezeten en gaat je zusje zoeken in Spanje,' zegt Balthasar. 'Dat klopt, maar ik ben wel eerst wat informatie nodig over de situatie, misschien kun jij me daar bij helpen,' vraagt Richard dan vriendelijk aan Erin.
Erin gaf braaf antwoord op alle vragen van Richard. 'Dus u gaat zelf naar Spanje om het te onderzoeken?' 'Dat klopt, en ik denk dat ik met deze informatie een heel eind kom.' Balthasar ziet dat Erin haar hoofd laat zakken. 'Gaat het wel?' vraagt hij aan zijn dienstmeisje. 'Ik wil mee,' zegt Erin. 'Ik wil mee naar thuis.'
Emilie knijpt haar ogen samen om goed te kunnen zien wat Rosa precies uitvoert. Een man opent de achterdeur van haar auto en gooit er een koffer in. De koffer van Emilie, met het geld uiteraard. Gelijk pakt ze haar telefoon en kiest het nummer van Rosa. 'Dag Rosa, zullen wij vanavond eens gezellig afspreken bij het Royal? Ok, dan zie ik je rond acht uur.'
Aflevering 28
'Goedemiddag meneer Rosen..' 'Waar is ze?' vraagt James aan Henri. 'Wie is waar, meneer?' vraagt de butler. 'Doe niet zo achterlijk, Henri,' zegt James geïrriteerd, 'je weet wie ik bedoel.' Henri knikt en geeft een teken dat James hem moet volgen.
Ze lopen de woonkamer binnen waar Sophie net een boek zit te lezen. 'Henri je komt als geroepen, ik wou net..' begint ze. 'Sophie, waar ben je mee bezig?' onderbreekt James zijn vrouw. 'O, ben jij het?' 'Ik vroeg je wat, Sophie!' 'Jij hebt het recht niet eens te vragen waar ik mee bezig ben, waar was jij mee bezig, James,' antwoordt ze woedend. 'Was ik niet goed genoeg, was ik niet interessant genoeg meer?' 'Ik heb een fout gemaakt, ja, maar betekent dat..' 'Ja, dat betekent dat het over is ons tussen ons!'
Floris gooit de voordeur dicht en pakt wat te eten uit de koelkast. Nikita's woorden spoken nog door zijn hoofd. Hij port wat in zijn eten, maar neemt geen hap. 'Tijd nodig waarvoor?' vraagt hij hardop aan zichzelf.
'Schiet nou op, Sandra! We moeten zo weg, hoor!' roept David van onder aan de trap. 'Sandra?' Hij loopt de trap op en ziet dat Sandra op bed ligt. 'David?' vraagt ze een beetje afwezig.
'Wat is er aan de hand, Sandra?' vraagt David bezorgd. 'Ik voel me zo misselijk,' antwoordt ze beroerd. 'Heb je iets verkeerd gegeten dan?' 'Ik weet het niet, maar ik voel me zo slecht.' David gaat naast haar op bed zitten. 'Maak je geen zorgen, ik zal even bellen dat we niet komen, zo veel zin had ik er nou ook weer niet in,' zegt David en hij werpt een vriendelijke glimlach naar zijn vrouw.
Emilie tikt met haar vingers op de tafel en kijkt nog een keer op de klok. Het is rustig in het Royal. Er loopt één ober rond voor het weinige aantal klanten wat zit te eten of een bespreking heeft. Dan komt Rosa binnen lopen. 'Sorry dat ik laat ben, Emilie, maar ik had ook nog andere dingen te doen,' zegt ze onbeschaamd.
Ze gaat tegenover Emilie zitten en besteld een witte wijn. 'Nou, vanwaar deze onverwachte afspraak?' vraagt Rosa aan Emilie. 'Gewoon,' antwoordt Emilie die wacht tot de ober de wijnglazen neerzet. 'Gewoon?' vraagt Rosa verbaasd. De ober loopt weg. 'Nee, natuurlijk niet gewoon,' zegt Emilie ineens met vuur in haar stem. 'Dacht je dat ik achterlijk was? Dat ik niet door had dat jij mij chanteert?' 'Chanteren? Ik?' vraagt Rosa. 'Ik heb het gezien, Rosa, moet ik soms even in die koffer achter in je auto kijken?' Rosa zucht. 'Ok, ik was het.' 'Waag het niet om me aan te geven Rosa, want dan..' Rosa onderbreekt haar. 'Ik kan je niet aangeven want de foto's zijn weg.' 'Mooi, dan hebben we dat ook weer afgesloten,' zegt Emilie die nog steeds woedend is. Ze staat op en wil weglopen. 'Wacht,' zegt Rosa, 'hoe heb je de foto's gevonden?' Emilie haalt haar neus op en loopt het Royal uit.
Tomas kust Michael. 'Bedankt voor de leuke avond,' zegt Michael tegen zijn vriendje. 'Jij bedankt,' antwoordt hij en loopt weg. Michael propt de sleutel met moeite in het sleutelgat en opent de voordeur. De geur van alcohohol en sigarettenrook achtervolgt hem.
Hij loopt de trap op en twijfelt of hij zijn vaders kamer in moet lopen om te vertellen dat hij thuis is. Toch doet hij het, hij opent de deur van zijn vaders kamer en ziet zijn vader met iemand in bed liggen. Zou het dan toch goed gekomen zijn met hem en mam, denkt hij bij zichzelf. De vrouw naast zijn vader draait zich iets om en Michael ziet dat het niet zijn moeder is, het is Annicia. 'Michael?' hoort hij zijn vader dan ineens vermoeid zeggen. 'Smeerlap,' fluistert Michael door de kamer en hij gooit de deur met een smak dicht.
Aflevering 29
'Nee, nee, nee! Dat was niet de afspraak. Keuze uit vijf menu's hadden we afgesproken, daar heb ik toch zeker ook voor betaald?' Robert komt de kamer binnenlopen. 'Rustig nou, Cin,' zegt hij lief tegen zijn verloofde. Cindy houdt de telefoon strak tegen haar borst zodat de man aan de andere kant van de lijn niet mee kan luisteren. 'Nee, Robert, niks rustig, we trouwen morgen en alles gaat verkeerd!' 'Het komt allemaal goed, schat,' antwoordt Robert, 'neem even een minuutje voor jezelf.' Cindy zucht. 'Je snapt het niet, hè? Wij .. Trouwen .. Morgen! Laat mij m'n ding maar doen,' zegt Cindy. Robert lacht. 'Lach je me nou uit? Ga jij trouwens ook meer even iets doen, er valt genoeg te regelen,' zegt Cindy die haar lachen ook bijna niet meer in kan houden. Ze houdt de telefoon weer tegen haar oor en gaat verder waar ze gebleven was. 'Vijf menu's was de afspraak meneer, dus ik krijg ook vijf menu's!'
Nathalee zit samen met de chef te wachten in het kantoor. 'Ik kom er gewoon niet uit,' zegt Nathaleé, 'het is één van de gasten op het feest, maar ik vind alleen maar bewijs wat hen ten goede komt.' 'Elke zaak is weer een puzzel, Nathalee, en af en toe moet je afstand van die puzzel doen om hem later in één keer op te lossen.'
Marcus komt het kantoor binnen. 'Mevrouw Bergert is er,' zegt hij tegen zijn baas. De moeder van Kitty komt binnen en schudt de hand van de chef. 'Beatrice, Beatrice ...., de chef van Zuiderhaven.' De moeder van Kitty stelt zich op haar beurt weer voor en Beatrice wijst haar een stoel waar ze gaat zitten. 'Mevrouw ..., we zijn ontzettend druk met de zaak geweest, maar..' begint Beatrice. 'Maar ik kan het niet,' zegt Nathalee voor haar beurt, 'het spijt me zo, mevrouw ..., ik heb alles gedaan, maar ik kan het antwoord niet vinden.' In Nathalee's ooghoek verschijnt een kleine traan. 'Het lukt me gewoon niet,' zegt ze met een brok in haar keel. ... legt de hand op Nathalee's schouder en zegt: 'Je hebt zo je best gedaan, het ligt niet aan jou en ik weet dat ooit het antwoord een keer komt. Ik hoop alleen dat jij diegene bent ie het me komt vertellen, dat jij uitzoekt wie mijn dochter heeft vermoord.'
Cindy slaakt een diepe zucht en laat zich in de bank ploffen. Ze hoort dat er aangebeld wordt, maar kan het niet opbrengen om van de bank af te komen. 'Robert!' O nee, Robert is niet thuis, denkt ze bij haarzelf. Ze staat op en loopt moeizaam naar de deur. 'Dag Cindy,' zegt haar moeder die met een ernstig gezicht voor de deur staat. 'Dag moeder,' antwoordt ze en loopt weer naar binnen gevolgd door Anna-Maria. Ze gaan in de bank zitten en Anna-Maria begint gelijk te vertellen waarvoor ze komt. 'Ik hoorde het van Clint,' zegt ze. 'Ik heb genoeg aan m'n hoofd, moeder, als je daar voor komt kun je beter vertrekken.' 'Rosa kan het niet zijn geweest zijn, want ik en je vader hebben haar zien vertrekken.' 'Je probeert het alleen goed te praten nu,' antwoordt Cindy chagrijnig. 'Je vader moest naar kantoor en ik had een afspraak bij de kapper in Koperlingen, dus heeft Henri ons weggebracht. Eerst je vader naar het bedrijf, we zagen Rosa boos naar buiten komen lopen en iets later scheurde ze de parkeetplaats af,' zegt Anna-Maria. 'Het was Rosa niet.'
'Hou op, moeder, ik heb hier geen zin,' zegt Cindy en ze staat op. Anna-Maria staat ook gelijk en kijkt Cindy recht in haar ogen, 'je weet dat ik gelijk heb. Maak nou geen beslissen waar je later spijt van krijgt, waar iedereen spijt van krijgt.' Cindy's telefoon gaat. Precies op het goede moment, denkt Cindy. 'Cindy Rosenberg. Hallo?' Cindy hoort niets aan de andere kant. 'Hallo?!' Dan hoort ze heel zacht iemand ademen. 'Hallo?! Dan niet,' zegt ze en hangt de telefoon op.
'Ze sliepen in hetzelfde bed, mam, ga naar hem toe, scheld hem uit, maar blijf hier niet zo zitten.' 'Het interesseert me niet, Michael, je vader moet doen waar die zin in heeft, na morgen is het voorbij tussen ons.' 'Hoezo? Hoezo na morgen is het voorbij tussen ons?' 'We gaan naar de trouwerij en dan is het, wat mij betreft, afgelopen.' Michael kijkt teleurgesteld. 'Dit kun je toch niet zomaar doen? Je hebt ook nog kinderen, hoor.' Sophie gaat naast Michael zitten. 'Michael, lieverd, ik zal er altijd voor jullie zijn, maar jouw vader heeft het ergste gedaan wat hij in mijn ogen had kunnen doen. Hij heeft ons huwelijk vermoordt.' Michael kijkt zijn moeder aan. Hij ziet dat ze het meent. 'Ander onderwerp,' zegt Sophie. 'Ik wil je wat vertellen, mam,' zegt Michael voorzichtig. Sophie kijkt Michael vragend aan. Even heerst er een stilte. 'Ach, laat maar,' zegt Michael, 'vergeet het maar.'
Anna-Maria loopt haar huis binnen en loopt rechtstreeks naar de kamer. Balthasar draait zich om en kijkt zijn vrouw aan. 'Waar was je, Anna?' 'Bij Cindy, ze heeft Clint verteld dat hij niet welkom is op de bruiloft en ik heb haar verteld dat ze daar spijt van gaat krijgen.' 'Anna, waarom? Dit kunnen ze zelf uitzoeken, ze zijn geen kleuters meer.' 'We zijn al een dochter kwijt, Balthasar, ik wil niet dat onze familie nog verder uit elkaar valt. Ik.. ik weet dat jij ook niet zonder Roxeanne kan, daarom hou je ook een oogje in het zeil.' Balthasar kijkt Anna-Maria aan. 'Hoe kom je daarbij?' 'Ik hoorde je met Richard aan de telefoon, je zei iets over dat hij je dochter in de gaten moet houden.'
Linda en Laura staan bij de brievenbus met elk een witte envelop in hun hand. Laura geeft een kus op de brief in haar hand. 'Ik bid voor je, briefje,' zegt ze. Linda lacht, 'bid je ook voor mijn brief?' 'Tuurlijk,' antwoordt ze, 'ik wil volgend jaar niet alleen naar de grote stad.' Linda en Laura hebben zich allebei ingeschreven voor een opleiding in de grote stad, wat betekent dat ze daar ook moeten gaan wonen. 'Maar.. maar wat nou als één van ons niet wordt aangenomen, dan..' 'Dan gaan we uit elkaar,' zegt Linda, 'maar we zullen elk weekend afspreken en al onze vrije dagen samen vieren en..' 'Ok, ok,' lacht Laura. 'Ik wil niet dat we uit elkaar gaan, Linda.' 'Ik ook niet,' antwoordt Linda en ze omhelst haar beste vriendin.
'Dankuwel,' zegt Cindy tegen de telefoon en hangt op. Als ze zich omdraait krijgt ze de schok van haar leven. 'Ben!? Ik schrik me dood,' roept ze als ze zich omdraait en Ben ineens in haar keuken ziet staan. Wat.. wat doe je hier?' 'Cindy,' zegt Ben langzaam, 'wij horen bij elkaar, jij bent mijn andere helft, wij komen uit hetzelfde hout,' zegt hij terwijl hij steeds dichter bij Cindy komt staan. Cindy schuifelt ongemakkelijk achteruit.
Ineens pakt Ben haar vast en drukt zijn mond tegen Cindy's mond, gelijk wordt hij achteruit gedrukt. 'Wat doe je, Ben?' vraagt ze met een zenuwachtige lach op haar gezicht en een angstig gevoel van binnen. 'Je kunt beter gaan.' Ben blijft doodstil staan. 'Nu, Ben,' zegt Cindy strenger. 'Ik zal gaan, Cindy, maar trouw niet met hem,' zegt hij terwijl hij weg loopt.
'We moeten voorzichtig zijn, Richard. Nee, er is nog niets ernstigs, ze denkt dat het om Roxeanne gaat.'