Aflevering 8
Emilie zet haar diner op tafel en schuift haar stoel naar achteren om te gaan zitten. Met de afstandsbediening die naast haar ligt zet ze de radio aan. Droevige noten en een stem die het verhaal van een gebroken hart zingt. Emilie voelt de pijn tot diep in haar botten en er loopt een traan over haar wang.
Langzaam staat ze op en laat haar diner voor wat het is en loopt rechtstreeks naar de bar. Daar pakt ze een grote fles rode wijn uit en vult een glas. Ze kijkt naar het glas en neemt een gulzige slok.
Linda drukt op de deurbel en hoort haastige voetstappen van de trap afkomen. De deur zwiept open en daar staat Laura. 'Linda, Linda, kom mee, ik heb toch een nieuwe outfit gekocht,' zegt Laura enthousiast nog voordat Linda ook maar een 'hoi' of 'goedemiddag' uit kan brengen. Laura sleept haar vriendin bijna letterlijk aan haar hand de trap op en binnen no-time staan ze in Laura's slaapkamer.
Snel trekt Laura haar outfit aan. 'En? Wat vind je er van? Tomas zal het beeldig vinden!' 'Dankje, Linda. Wat?! Ik bedoel nee, ik doe het niet voor Tomas, hoor, ik vind het euh.. gewoon een leuke outfit!' 'Jaja,' giechelt Linda. 'Maar okee, wat heb jij?' Linda houdt een jurkje voor haar lichaam zodat Laura een aardige indruk kan maken van hoe het haar zal staan. Laura's mond valt open. 'Wauw, het staat je beeldig Linda, echt waar!'
Half 9 slaat de klok in Balthasars kantoor. Snel bladert Balthasar het dossier door terwijl hij in zichzelf mompelt. 'Hier moet het ergens zijn, ik weet het zeker.' Een grote frons verschijnt op het hoofd van Balthasar. 'Ik heb het echt in deze map gedaan!' zegt hij geïrriteerd tegen zichzelf.
Dan komt Anna-Maria binnen waar Balthasar van schijnt te schrikken. Vlug stopt hij het dossier weg in de lade van zijn bureau. 'Anna, wat is er?' 'Nou, lieverd, je hebt me een kwartier geleden al belooft dat je koffie zal komen drinken en ik zit maar te wachten.' Balthasar kijtk niet al te vriendelijk en snauwt zijn vrouw af met de woorden: 'Ja is goed, ik kom zo.'
Voorzichtig vraagt Anna-Maria: 'We kunnen ook hier gezellig koffie drinken?' Gelijk ziet ze al dat Balthasar hele gezicht vertrekt en dat hij probeert een goed excuus te verzinnen. 'Laat maar, wat een stom idee van me.' Balthasar is al lang uit het bedrijf gestapt met spendeert nog hele avonden in zijn kantoor. Anna-Maria weet niet wat hij uitspookt en is bang voor een onvriendelijke reactie van haar man als ze het vraagt en bewaart daarom liever de rust in huis door het niet te vragen. Van binnen baalt ze enorm dat Balthasar zich regelmatig eenzaam in zijn kantoor opsluit. Vroeger was die plek juits de plek waar ze samen de succes van hun bedrijf vierden en waar ze 's avonds heerlijk alleen of met zakenpartners genoten van een kopje thee of koffie. Maar dat kantoor, dat kantoor heeft zijn warme gevoel door de jaren heen verloren.
'All by myself! Don't wanna be all by my self anymore!' Een valse stem klinkt door de woonkamer, de valse stem van Emilie die met een verzameling lege glazen op de salontafel langzaam, zingend in slaap valt.
Helemaal opgedirkt lopen Linda en Laura naar het adres op de uitnodiging van Tomas. 'Hier moet het zijn,' zegt Linda. Tomas is de nieuwe jongen in de stad en geeft een welkomstfeestje omdat hij al zo veel nieuwe vrienden op school heeft gemaakt. Laura vond hem in het begin al helemaal geweldig en kan haar ogen niet van de nieuweling af houden. Linda is verplicht dagelijks honderden verhalen over hem aan te horen en krijgt regelmatig de slappe lach van Laura's gedrag als Tomas in de buurt is.
'Welkom, dames, welkom,' zegt Tomas net hard genoeg om boven de muziek uit te komen. 'Dankje.. dankjewel,' antwoordt Laura en Linda moet gelijk al haar best doen om haar lachen in te houden. 'Bedankt, Tomas, we hebben ook een cadeau voor je meegenomen,' zegt Linda die Laura eerst twee keer aan moet stoten om haar weer uit haar droom te halen. 'O o ja,' zegt Laura een beetje verward terwijl ze de ingepakte cd aan Tomas overhandig, 'alsjeblieft, T-T-Tomas'
'Dankjulliewel, pak maar gauw wat te drinken,' zegt Tomas. Linda loopt vast naar de tafel waar het drinken staat en ziet daar haar neefje Michael die ook net wat te drinken pakt. 'Michael! Je bent gekomen.' 'Jazeker,' antwoordt Michael, 'maar ik moest ook wel, Tomas belde me vanmiddag nog om zeker te weten dat ik zou komen.' 'Zozo, ik hoor het al, de eregast van vanavond,' zegt zijn nicht een beetje plagerig. Michael lacht en zegt dan: 'Ben je alleen gekomen?' 'Nee natuurlijk niet! Dat zie je to...,' antwoordt Linda die ineens merkt dat haar vriendin helemaal niet achter haar staat. 'Laura?' Beide kijken ze naar het hoekje van de kamer en beginnen te lachen als ze zien hoe Laura haar grote liefde probeert te versieren.
Aflevering 9
'Natuurlijk mag dat lieverd, ik laat Erin wel een extra bordje bijzetten. Daag.'
Anna-Maria neemt een beetje ongemakkelijk plaats naast Balthasar, ze weet nog steeds niet zeker of ze Balthasar moet vragen wat hij nou elke avond in zijn kantoor uitspookt. 'Wie was dat?' vraagt Balthasar een beetje nors als hij de krant op tafel ligt. Anna-Maria kijkt een beetje verward op. 'Wie dat was.. aan de telefoon?' 'Ach, sorry, ik zit niet of te letten, dat was je kleindochter, Linda. Ze neemt een Laura mee.' Diezelde nare stilte als voor het telefoontje valt weer totdat Anna-Maria een diepe zucht slaakt. 'Balthasar..,' begint Anna-Maria moeizaam. 'Ja, Anna?' antwoordt haar man. Ik-ik was benieuwd..' 'Anna, doe niet zo raar, wat is er?' 'Ik was benieuwd of je zalmrolletjes wilt voor het diner of dat ik Erin moet vragen een biefstukje voor je te maken. 'Doe maar een biefstuk alsjeblieft,' zegt Balthasar terwijl hij een beetje achterdochtig naar zijn vrouw kijkt.
Sandra zit op het bed met een strookje in haar handen en kijkt zenuwachtig op de klok. Voor een seconde sluit ze haar ogen en opent ze dan om op het strookje te kijken. 'Negatief,' zegt ze zacht terwijl de eerste traan over haar wang loopt. 'Waarom doe ik dit nog? Waarom?' schreeuwt ze dan wat harder om daarna in huilen uit te barsten. David rent gehaast naar de slaapkamer waar hij zijn vrouw moedeloos ziet staan.
'Wat is er, schatje?' David is het antwoord niet meer nodig als hij het strookje op de grond ziet liggen. 'Heb je weer een test gedaan?' 'Ja, ik weet het, het is stom, maar..' 'Het geeft niks, lieverd, we krijgen wel een kindje, hoe dan ook.' 'Alleen een kindje, een kindje van ons, ik wil niets liever.' Sandra grijpt David vast om troost te zoeken.
'Natuurlijk kook ik voor je, Nikita, ik kom m'n beloftes altijd na.' Nadat hij ophangt toetst hij gelijk het volgende nummer. 'Sandra, lieve zus van me.' Floris zucht even diep. 'Ja, inderdaad, ik ben je nodig.'
Sandra lacht. 'Ik moet voor je koken?' Ik heb je toch al gezegd dat ik niet meewerk aan die rare dates van je.'
'Kom op, Sandra, ik denk dat ik haar écht leuk vind en ik wil haar niet teleurstellen. Aah, toe nou.. Wat? Zei je nou dat je het doet? Ik ben je echte eeuwig dankbaar, allerallerallerliefste zus!'
'Voor deze keer, Floris, je moet wat voor je familie over hebben. Tot ziens.' 'Dat was Floris neem ik aan?' zegt David als Sandra haar telefoon weer wegstopt. 'Voor je familie moet je wat over hebben..' herhaalt David zachtjes. 'Wat zeg je nou?' vraagt Sandra. 'Voor je familie moet je wat over hebben, dat zei je toch?' Sandra knikt. 'Dat is een geniaal idee,' zegt David enthousiast, 'als jouw familie ook wat voor jou over heeft geven zij jou een kindje!' 'Hoe dan,' zegt Sandra terwijl ze een beetje zenuwachtig lacht.' 'Als één van jouw zussen en ik nu samen een kind krijgen zien we de zwangerschap toch nog van dichtbij en krijgen we alsnog een echt Lindeboom-Rosenberg kindje.' 'Nee, David, nee geen denken aan! Bah, ik moet er niet aan denken, jij met Emilie of Cindy..' zegt Sandra terwijl ze een zuur gezicht trekt.
'Sandra, rustig, denk er in ieder geval over na en geef me binnenkort maar een antwoord.' 'Ik kan je nu al voorspellen dat dat antwoord NEE is, David.'
'Ik ben weer helemaal de jouwe, lekker ding.'
'Hij is zó aantrekkelijk, Linda,' zegt Laura een beetje dromerig terwijl ze het landgoed van Linda's grootouders oplopen. 'Je bent echt gek, Laura, je bent helemaal verslaafd aan die jongen!' zegt Linda terwijl ze proest van het lachen, 'er liep nog net geen spoor van jouw kwijl achter hem aan.' 'Dat is niet waar, joh!'
Linda probeert met moeite haar lachen in te houden terwijl Laura verder gaat met haar verhaal. 'Maar ok, Linda, wat ik je vragen wil. Tomas had het er gister over dat hij het wel goed met jouw neefje Michael op kan schieten wat mij gelijk op het volgende idee bracht: Jij vraagt Michael of hij Tomas wil vragen wat hij van mij vind en dat vertel je aan mij en dan trouwen Tomas en ik!' Linda lacht nu zo hard dat het hele dorp mee kan genieten. 'Doe eens normaal! En je hebt zelf ook Michaels nummer toch?' 'Ja ja, tuurlijk, maar jullie zijn familie, dus jij kunt dat veel makkelijker regelen voor mij.'
'Daar komen ze al, zou jij ze even binnen willen laten, Henri?' 'Natuurlijk, mevrouw Rosenberg,' antwoordt de butler braaf terwijl hij alvast naar de voordeur loopt.
'Een goede middag, mevrouw Kemerink, mevrouw Sanders.' 'Dankje, Henri,' zeggen de meisjes vrolijk die Henri naar binnen volgen.
Als ze binnenkomen staat Anna-Maria al in de hal. 'Oma!' roept Linda blij terwijl ze haar grootmoeder omhelst. Daarna geeft Laura Anna-Maria een hand, 'Bedankt, mevrouw Rosenberg, dat ik mee mag eten.' 'Geen dank, meisje.' 'Waar is opa eigenlijk, oma?' vraagt Linda. 'In de kamer, ga er maar gauw heen.' Linda en Laura lopen snel naar de woonkamer, gevolgd door Anna-Maria.
'Je ouders komen straks ook nog, Linda, gelijk als ze terugkomen uit Londen. Dan kunnen ze vanavond Laura gelijk naar huis brengen en kun jij lekker met de auto terug.' Ze kletsen nog even wat en niet veel later komt Erin de kamer binnenlopen. 'U kunt aan tafel.' 'Dankjewel, Erin, we komen zo, bewaar ook maar wat zalmrolletjes voor jezelf en Henri.' 'Dankoewel, mevrouw Roezenberk,' zegt Erin dankbaar.
Met z'n vieren genieten ze van het heerlijke eten wat Erin bereidt heeft en net nadat Erin en Henri de borden hebben afgeruimd komt Ramon de eetkamer binnenstormen. 'Linda, Linda, je gelooft nooit wat ik van Robert gekregen heb! Een telescoop, een echte telescoop!' Iedereen lacht en samen met Cindy en Robert die ook volgen hebben ze een gezellige avond.
Aflevering 10
Het is maandagochtend, nog maar net half 7. De zon komt heel langzaam omhoog, maar licht is het nog niet. In huize Rosenberg ontwaakt Michael al moeizaam. Hij gaat op de rand van zijn bed zitten en probeert de slaap uit zijn ogen te wrijven. Liever was hij nog even een uurtje blijven liggen.
Dan stapt hij toch uit bed en trekt een shirt aan boven op zijn joggingbroek die hij 's nachts altijd draagt. Hij loopt naar zijn kast met boeken en graait de voorste er uit. 'The Lost Island.' Dat is de tekst op de voorkant van het boek. Hij gaat aan zijn bureau zitten en met zijn handen ondersteunt hij zijn hoofd. Niet lang nadat hij het boek geopend heeft sluit hij het alweer en met een zucht pakt hij zijn mobiel. Snel verstuurt hij een smsje.
Michael is niet de enige die zo vroeg al zit te lezen, ook Linda zit al helemaal geconcentreerd te lezen. 'Hurry, hurry! The pirates are coming!' leest ze hardop. Dan hoort ze de smstoon van haar mobiel en wordt ineens uit haar concentratie gerukt. 1 nieuw bericht, staat er in de display. 'Krijg jij het boek op tijd uit? Michael.' leest ze. Snel stuurt ze wat terug en pakt daarna het boek weer voor zich. Net als ze de goede zin weer gevonden heeft komt Cindy binnen.
'Jezus, wat ben jij vroeg, Linda,' zegt ze terwijl Linda de luiheid aan heel haar gezicht kan zien, 'ik hoorde je om 6 uur al uit je bed komen!' 'Ik heb een Engels toets vandaag en ik moet dit hele boek uit hebben,' antwoordt Linda. 'Altijd alles tot het laatst uitstellen, hè? Waarom heb je het toch niet eerder gedaan?' vraagt Cindy. Linda kijkt een beetje geïrriteerd en antwoord dan: 'Je weet toch dat ik zaterdag naar dat feest ben geweest met Linda en zondagochtend was ik nog bij haar en toen zijn we gister nog tot laat bij opa en oma geweest, ik had gewoon geen tijd!' Cindy lacht. 'Meisje.. meisje.. toch, wat heb jij een druk leven.'
'Goedemorgen, schatje van me!' zegt Sophie terwijl ze enthousiast de kamer van haar zoon binnenloopt. 'Mam, kom op, ik heb zo een toets!' 'Sorry, hoor, ben al weg!' zegt Sophie een beetje schuldig terwijl ze de kamer uitloopt. Daarna pakt hij zijn telefoon en leest. 'Ik wel, jij niet? Linda' Snel pakt hij zijn boek dus weer om het ook op tijd uit te hebben.
'Aangenaam, Emilie Rosenberg,' zegt Emilie tegen de vrouw die bij haar voordeur staat. 'Essina de la Fanjette,' antwoordt de vrouw die niet al te vrolijk kijkt. 'Loopt u maar mee,' zegt Emilie en ze verwijst de nette vrouw naar haar kantoor.
'Ik wil graag gelijk ter zake komen,' zegt Essina. 'Maar natuurlijk, begrijpelijk,'antwoordt Emilie. Dan begint ze aan haar verhaal. 'Ik wil deze week nog van mijn man scheiden en ik wil de helft van ons geld en bezittingen.' Emilie fronst een beetje, was ze nou helemaal hier heengekomen om te zeggen dat ze de helft van haar bezittingen wil? 'U bent niet in gemeenschap van goederen getrouwd?' vraagt Emilie. 'Maar natuurlijk wel! Ik ben niet achterlijk!' zegt Essina een beetje beledigd, 'maar hij heeft alles aan die andere snol gegeven en weet u wat er dan nog overblijft om te verdelen? Nou, dat kan ik u wel vertellen, dat is vrij weinig!' Emilie kijkt een beetje bedenkzaam en zegt dan; 'Dat geld, is dat contant aan mevrouw euh.. Snol gegeven of is het via de bank gegaan.'
'Rosa, lieveling, ik ga naar de zaak, ik zie je vanavond,' zegt Clint terwijl hij zijn vrouw een vluchtige kus geeft. Daarna loopt hij naar buiten. 'Eline, ik ga ook, let jij op Lyla?'
Nog voordat Eline een woord gezegd kan hebben loopt Rosa al de deur uit en stapt in haar auto op weg naar het Royal.
Als ze naar binnen loopt ziet ze een knappe zakenman zitten, Darell Slotenstijn, niet alleen knap maar ook nog rijk. En wie geld heeft kan investeren.
'Hey Michael, heb je het boek nog uitgekregen?' roept Linda al van een afstandje naar haar neefje die ook het schoolplein oploopt. 'Nee, ik moet eigenlijk nog 2 hoofdstukken, maar ik kan me zo vroeg echt niet concentreren.' Dan komt Laura er heel relaxt aanlopen. 'Goedemorgen!' zegt ze enthousiast. 'Hey Lau, hoe ver ben jij er mee?' vraagt Linda aan haar vriendin. 'Waar mee?' vraagt Laura die een beetje moeilijk kijkt. 'Met het boek natuurlijk! Engels? Mevrouw Debra? The Lost Island?' 'Oh mijn God, oh mijn God!' roept Laura, 'ik krijg een paniekaanval, ik ben het helemaal vergeten!' 'Hoe ver was je dan?' vraagt Michael. 'Mijn boek ligt nog in de bibliotheek!' Linda lacht, 'In de bibliotheek? Je bent dus echt nog niet begonnen?' Laura knikt. Lachend lopen Michael en Linda naar binnen terwijl Laura nog wat zenuwachtig naast ze loopt.
'Bedankt voor de hulp, mevrouw Rosenberg,' zegt Essina, 'ik wil dat het deze week nog geregeld wordt.' 'Het lijkt me verstandig als u morgen of overmorgen eens eerst met uw man langskomt, hier weet ik een paar gemakkelijke trucjes voor.' 'Met mijn man? Hij zal nooit willen komen!' zegt Essina die een beetje afkeurend kijkt. 'Geef me zijn nummer en ik verzeker u dat hij er zal zijn,' zegt Emilie met een grote grijns.
Rosa voelt de handen van Darell langs haar lichaam glijden. 'Oh Darell, je bent geweldig.' De zakenman glimlacht en gaat dan weer verder met het verkennen van Rosa's lichaam.
Aflevering 11
'Cindy!' roept Kitty enthousiast als ze Cindy binnen ziet lopen, 'hoe was Londen?'
'Hey Kitty,' antwoordt Cindy terwijl ze haar vriendin een omhelzing geeft, 'heerlijk om even een weekendje er tussenuit geweest te zijn.' 'Vertel me alles! Vertel me alles!' zegt Kitty benieuwd terwijl ze naar de kantine lopen.
'Nou, eerst heb ik iets anders voor je, Kit,' zegt Cindy terwijl ze een envelop aan Kitty geeft. Kitty maakt de envelop ongeduldig open en leest dan hardop: 'Lieve familie en vrienden, aanstaande zaterdag geven wij een klein feestje ter ere van onze verloving! Jij bent hierbij uitgenodigd. Je wordt om half 9 in het St. Paulus verwacht. Liefs, Robert Saksenberg & Cindy Rosenberg.' Cindy kijkt afwachtend naar haar vriendin die ineens enthousiast opkijkt. 'Dat is geweldig Cindy! Ik heb er nu al zin!' Cindy lacht tevreden.
'Goed dat u gekomen bent, meneer van den Berg,' zegt Emilie tegen de man die bij haar voordeur staat. 'Legt u mij eens eerst pre-cies uit wat ik hier doe!' zegt de man die duidelijk niet zit te wachten op een verassing. 'Zullen we het daar met uw toekomstige ex-vrouw over hebben? Ze zit al binnen, volgt u mij maar.' Een beetje tegenstribbellend loopt de man achter Emilie aan naar haar kantoor.
In het kantoro zit Essina al ongeduldig te wachten. 'Essina, wat is dat!?' zegt de man chagrijnig. 'Gaat u liever eerst zitten, meneer van den Berg,' zegt Emilie. Hij gaat zitten en kijkt boos naar zijn vrouw. De spanning is in het hele kantoor te voelen.
Het is pas half 2 als Floris zijn bed uitklimt. 'Kom je ook zo, Joan?' vraagt hij aan de vrouw die naast hem ligt. Ze mompelt wat en draait zich dan om.
Ondertussen loopt Floris al naar beneden en maakt vast een pannenkoekenbeslag. Daarna gooit hij het beslag in een pan en maakt een paar heerlijke, goudbruine pannenkoeken.
Net als hij de twee bordjes op tafel wil zitten komt Joan beneden. 'Goeiemorgen, lieverd,' zegt Floris liefkozend. 'Jo, Floris,' antwoordt ze. En samen ontbijten ze heerlijk. Floris en Joan hebben elkaar gisteravond pas ontmoet in een kroeg. Hi voelde zich gelijk aangetrokken door haar, ze is slim, grappig, houdt van nieuwe dingen proberen en ze is bovendien bloedmooi.
'Goedemiddag,' zegt de man die het datinbureau binnenloopt. 'Welkom,' begroet Kitty de man. 'Ik heb een afspraak om kwart voor 4,' zegt de man. 'Dat kan kloppen, loopt u maar mee.' Samen lopen ze naar het kantoorgedeelte waar Cindy al op haar computer zit te tikken. Als de man binnenkomt stelt ze zich voor en de man gaat in de bank zitten.
'Nou, Ben, we gaan je een aantal vragen stellen en als je gewoon eerlijk antwoordt kunnen wij in onze database de perfecte vrouw voor je vinden.' Ben knikt. 'Laten we dan maar beginnen,' zegt Cindy vriendelijk, 'vertel maar, Ben, wat voor een vrouw zoek je?' 'Qua uiterlijk zoek ik een vrouw met bruin haar, het liefst halflang haar. Ze moet slank zijn en er verzorgd uit zien. Ik wil jou, Cindy.'
Cindy grinnikt en Kitty zet Ben gelijk op z'n plek. 'Jammer, Ben, Cindy heeft net de uitnodigingen voor haar verlovingsfeest uitgedeeld, je bent te laat.' Ben kijkt chagrijnig en een rilling loopt over de rug van Cindy. 'Meende hij dat dan? Zou hij echt iets van mij willen?' denkt Cindy. Snel gaat Kitty verder. 'We gaan nu verder met de persoonlijkheid, welke eigenschappen heeft jou droomvrouw?'
Dus als ik het verhaal van uw vrouw moet geloven, meneer, hebt u gewoon geld aan uw nieuwe vriendin gegeven. En aangezien jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd hebt u niet alleen uw geld weggegeven, maar ook dat van uw vrouw. En het gaat hier om 800.000, u weet dat dat niet eens mag volgens de wet?' 'Het is toch zeker mijn geld, mevrouw Rosenberg!?' antwoordt de man boos. 'Én mijn geld!' zegt Essina die haar man boos aankijkt.' 'Mevrouw de la Fanjette, meneer van den Berg, laat mij u dit even vertellen. Als er nu een rechtzaak komt wint u, mevrouw de la Fanjette overduidelijk, aangezien het uw geld is wat weggegeven is zonder toestemming en meneer van den Berg de wet overtreden heeft. Dus krijgt mevrouw de la Fanjette als nog de helft van het geld, de helft van jullie huis en alle andere bezittingen en waarschijnlijk mag u nog een fikse schadevergoeding aan uw vrouw betalen, meneer van den Berg, en het mooiste is dat u ook nog een leuke boete krijgt voor het overtreden van de wet. Dus de keuze is aan u, ik heb hier een contract waarin staat dat mevrouw de la Fanjette recht heeft op de helft van uw bezittingen en geld inclusief de helft van die 800.000, wees wijs en teken het, meneer van den Berg.' Afwachtend kijken Emilie en Essina de man aan.
'Essina, dit valt me van je tegen, maar mijn advocaat zal contact met u opnemen! Eerder teken ik niets! Hoort u mij, mevrouw Rosenberg? NIETS!' De man laat een wanhopige Essina achter en loopt kwaad weg. 'Het komt goed, we wachten twee dagen en anders klagen we hem aan.' Essina zucht.
'Floris!' Gehaast loopt Sandra de kamer van Floris binnen. 'Sorry dat ik zo laat..' ze praat niet verder als ze Floris en Joan van een grote pizza ziet genieten. 'O, sorry Floris, ik wist niet dat ze er al...' 'Wat kom je doen, Sandra? En waarom heb je dat bord mee?' Sandra kijkt een beetje moeilijk. 'Ik zou toch euh.. koken?' zegt ze dan. Floris stikt bijna in zijn pizza. 'O nee! Nikita!'
'Je moet weg, Joan, het spijt me, maar ik krijg nog belangrijk bezoek,' zegt Floris. Joan doet niet moeilijk en laat Floris haar nara de deur begeleiden. Sandra snapt er niets van en staat bedenkelijk in de keuken te kijken. 'Kom, kom,' zegt Floris gehaast tegen Joan die hij nog niet naar buiten duwt.
Dan horen ze de voordeur dichtklappen en voor ze het weten staat Nikita in de kamer.
Aflevering 12
Een doodse stilte. Niemand durft wat te zeggen. Sandra is helemaal overdonderd van wat er de afgelopen 5 minuten is gebeurd en weet eigenlijk nog steeds niet precies waar ze in terecht is gekomen. Nikita kreeg de teleurstelling van haar leven toen ze Floris met twee andere vrouwen zag. Floris was Nikita vergeten en kreeg het doodsbenauwd toen ze ineens in de kamer stond. En Joan.. Joan kent Floris en snapt precies wat er aan de hand is.
'Nou, misschien is het beter als ik zeg maar.. weg ga. Doei.' Sandra vlucht snel achter haar aan. 'Ik moet ook weg! Doeidoei!'
Floris en Nikita blijven doodstil staan, ze reageren niet eens op de twee die weggaan.
Floris en Nikita blijven doodstil staan, ze reageren niet eens op de twee die weggaan.
Floris ziet de ogen van Nikita vochtig worden en ziet dan de eerste traan over haan wang lopen. Nikita kan het niet langer ophouden en begint te huilen. Dan draait ze zich om en rent hard weg. 'Nikita! Nikita!' roept Floris haar nog na.
'Bedankt, Annicia, zo zal het wel lukken.' Annicia lacht vriendelijk. 'Geen dank, Jamie. Ik zie je morgen?' 'Tuurlijk,' antwoord James. 'Nou, dan ga ik maar,' zegt Annicia een beetje verlegen. Ze draait zich om en loopt de deur uit.
James draait zich om en ziet daar Sophie staan met een strak gezicht.
'O Tomas, je hebt zulke zachte lippen!' Laura staat midden in haar kamer te dagdromen en doet alsof ze een iemand een grote omhelzing geeft en kust. Ze heeft niet door dat Linda ondertussen al bij haar slaapkamer is.
'Wat doe jij nou?' zegt Linda die het blijkbaar wel erg grappig vind. 'Ik? Ik euh.. oefen gewoon onze spreekbeurt.'
'Kom je? Ik heb koffie gezet,' zegt Sophie tegen haar man. 'Ik kom er aan,' antwoordt hij. Met een kop koffie in zijn hand loopt James achter zijn vrouw aan. Ze gaan voor de tv zitten en heerst een vreselijke spanning. 'Wat is er toch aan hand, Soof?' vraagt James dan. 'Niets, James, of zal ik Jamie zeggen?' 'Jezus, Sophie, is dat het? Ben je jaloers?' vraagt James. 'Nee, natuurlijk niet,' antwoordt Sophie kil.
'Nikita!' Floris rent achter Nikita aan. Ondanks het feit dat Nikita hakken draagt blijft ze hem toch nog lang voor.
Floris komt steeds dichterbij en pakt Nikita bij haar schouder. 'Alsjeblieft, Nikita, wacht,' zegt hij smekend, 'wat je net zeg stelde niets voor!' Nikita draait zich om. 'O nee, Floris Rosenberg?! Ik heb verhalen over je gehoord! Ik ben voor je gewaarschuwd! Maar ik dacht dat je anders was en dan zit je daar gewoon met twee andere vrouwen! Hoe kon ik ook zo stom zijn?' 'Nou, eigenlijk, één van die twee was m'n zus en..' Nikita laat Floris niet uitpraten. 'Denk je dat ik dat geloof? Denk je dat me dat überhaupt nog interesseert?' 'Kom op nou, Nikita, luister nou even naar m'n verhaal.' Beschuldigend wijst Nikita naar Floris. 'Floris Rosenberg, ik WIL niet naar jou luisteren en ik HOEF niet naar jou te luisteren en waag het niet ooit nog in mijn buurt te komen!' Ze draait zich om en loopt met grote stappen weg.
Aflevering 13
Het is vier uur 's nachts en bijna iedereen slaapt. Maar achter de deur van Emilie Rosenberg brandt nog licht. Emilie mixt nog een paar drankjes door elkaar en schenkt het in een glas. Ze loopt er mee naar de kamer en zakt in de bank. 'Laat me, Laahaat me! Ik heb het altijd zo gedaan!' schreeuwt ze mee met de muziek die uit de radio klinkt.
Clint drukt een paar knopjes in op z'n wekker en wrijft dan wat in z'n ogen. Net als hij op wil taan wordt ook Rosa wakker. 'Clint, wat doe je in godsnaam zo vroeg?' vraagt ze. 'Ik moet eerder weg, lieverd, dat weet je toch, ik heb een afspraak met meneer Slotenstijn. Hij wil de deal rond maken.' 'Maar het is vijf uur!' 'Ja maar ik heb ook nog m'n vaste papierwerk te doen en dat moet allemaal op tijd af, je weet toch hoe dat gaat?' Rosa kijkt haar man aan. 'En hoe laat gaat Robert naar de zaak?' 'Gewoon rond half 9 neem ik aan,' zegt Clint die nog niet echt door heeft wat Rosa bedoelt. 'Clint, ik heb het je toch al duizend keer gezegd? Robert gebruikt je, hij komt nooit eens eerder om wat af te maken of voor te bereiden.' 'Maar hij heeft natuurlijk zijn eigen bezigheden en verantwoordelijkheden, dus..' zegt Clint die een beetje zenuwachtig word van Rosa en voorzichtig wegloopt.
'Dus wat?!' zegt Rosa woedend terwijl ze achter haar man aanloopt. 'Jullie zijn allebei directeur, hoor en hij zit daar gewoon uit z'n neus te eten!' 'Verdomme, Rosa, wat wil je dan dat ik doe? Hem er uit gooien?!' zegt Clint wanhopig. 'Dat zou eens een goed begin zijn!' zegt Rosa bespottelijk. 'Is het misschien een seconde tot je doorgedrongen dat we ook nog familie zijn? 'Dan moet je het zelf weten Clint, maar ik laat het hier niet bij zitten!'
'Zullen we samen naar school lopen? Tomas,' leest Michael op de display van zijn mobieltje. Snel stuurt hij een smsje terug en loopt dan naar beneden.
Als hij beneden komt staat zijn moeder al in de keuken. Sophie werkte altijd al op de kantoorafdeling van het ziekenhuis, maar toen Michael geboren werd is ze parttime gaan werken. 'Wat ben je vroeg, lieverd,' zegt Sophie tegen haar zoon. 'Ja, ik kon niet meer slapen,' zegt Michael slaperig. Sophie kijkt wat bezorgd naar haar zoon. 'Michael als er iets aan de hand is kun je dat gewoon aan me vertellen, hoor.' 'Er is niets, hoe kom je daar nou bij,' antwoordt Michael geïrriteerd.'
'Nou, je bent 's ochtends zo vroeg wakker en je bent zo vaak aan het dagdromen en nou is dat natuurlijk heel normaal voor een jongen van jouw leeftijd maar ik wil gewoon dat je weet..' 'dan ben jij er voor me en ik kan je alles vertellen, dat verhaal ken ik nou wel, mam,' zegt Michael en hij loopt chagrijnig weg.
'Kom op nou, Linda,' zegt Laura tegen Linda, 'ik wil gewoon weten wat hij van me vind. 'Ja, ik begrijp je wel, maar vraag het hem gewoon zelf! En daarbij komt dat Michael en Tomas helemaal niet zo veel met elkaar omgaan, hoor.' Helvetica
'O nee? Kijk dan eens wie daar aan komen lopen,' zegt Laura terwijl ze naar de twee jongen die achter hen aan komen lopen wijst. Linda zucht, 'Ik zal Michael vragen wat hij van je vind, als je maar niet denkt dat ik een complete geheime organisatie voor jou opzet, ok?' Laura lacht blij. 'Dankjewel, Linda! Je bent de beste vriendin die ik me maar wensen kan!'
Cindy stapt in haar auto en rijdt het oprit af. Ze rijdt nog maar net van haar huis weg als de telefoon gaat. Anonieme oproep, staat in de display van haar handsfree telefoon. 'Hallo, met Cindy,' zegt ze voorzichtig. 'Hallo Ben! Je belt net iets te vroeg, Kitty en ik hebben de profielen geanalyseerd en een paar matches gevonden. Vanmiddag bespreken we ze en dan bellen we je, ok?' Cindy lacht als een boer met kiespijn. 'Grappig, Ben, maar je weet toch dat ik ga trouwen? Maargoed, dan nemen we vanmiddag..Ben? Hallo, ben je daar nog?' Verbaasd hangt Cindy de telefoon op en stopt de auto voor het huis van haar zus.
Ze drukt op de bel en wacht een paar minuten. Er gebeurt niets en ze drukt nog een keer. Even wacht ze en dan komt Emilie naar de deur. 'Ach, sorry, Emilie, ik wist niet dat je nog in bed lag,' zegt Cindy verontschuldigend. 'Geeft niks, maar wat doe je hier?' vraagt Emilie. 'Je had me vorige week zo'n curusfolder aangeraden weet je nog? Heb je die toevallig nog ergens?' 'Ik geloof het wel ja, ga je toch de psychologiecursus doen?' 'Misschien wel, ik was in ieder geval wel even benieuwd naar de brochure.' Emilie knikt. 'Kom anders maar even binnen, dan zet ik een kop koffie.'
Emilie blijft in de keuken staan en zet koffie terwijl Cindy alvast doorloopt naar de keukentafel. 'Met suiker, Cindy? Cindy staat helemaal niet op te letten en kijkt de kamer in waar minstens 8 lege wijnflessen en andere mixdranken op tafel staan. 'Cindy?' roept Emilie nog een keer. 'O sorry, doe maar met suiker ja. Heb je gister nog visite gehad?' 'Nee, hoezo?' vraagt Emilie verbaasd. 'Nee, gewoon, omdat je nog in bed lag.' 'Ik ben gewoon een beetje ziek, verder niets,' antwoordt Emilie.
Aflevering 14
'En? Ben je een beetje tevreden met de matches?' vraagt Cindy aan de vrouw tegenover haar. 'Dat valt nog te bezien,' zegt de vrouw fronsend, 'ik wil in ieder geval match nummer twee en nummer vier wel ontmoeten.' 'Dan regelen we dat voor je, Samantha,' zegt Cindy vriendelijk en staat tegelijk met haar op. Ze nemen afscheid en Samantha loopt naar de deur uit. Bij de deur passeert ze Ben.
'Goedemiddag,' zegt Ben. 'Hallo Ben,' zegt Kitty die gelijk naar Ben loopt. 'Kit, ik ga. Ik spreek je vanavond wel weer,' zegt Cindy die ondertussen langs Ben en Kitty loopt. Ben kijkt niet vrolijk, 'waar gaat zij heen?' Cindy kijkt om en wil wat zeggen, maar Kitty wenkt dat ze weg moet lopen. 'Vandaag moet je het met mij doen, Ben, Cindy is vrij.' 'Maar ik wil haar!' zegt Ben chagrijnig. Met een ongemakkelijk gevoel loopt Cindy de deur uit. 'Wat wil hij toch van me?'
Balthasar opent de deur van zijn kantoor en kijkt goed rond of er niemand in de buurt is en loopt dan naar binnen. Voorzichtig sluit hij de deur. 'Ja, hier ben ik weer,' zegt hij terwjil hij de telefoon tegen zijn oor houdt. 'Ik kom ze persoonlijk ophalen, ik wil niet dat Anna ze in handen krijgt, dat begrijp je nu toch wel een keer?' Hij hangt op en ziet dan een rode auto het oprit oprijden.
Cindy parkeert de auto en loopt naar de voordeur. Ze zet nog maar net een stap binnen en Henri loopt al op haar af. 'Mevrouw Rosenberg, wat een angename verassing,' begroet hij Cindy. 'Dankjewel, Henri, het is ook fijn om jou weer eens te zien. Is m'n moeder nog thuis?' 'Natuurlijk, volgt u mij maar,' zegt Henri vriendelijk en hij loopt naar de kamer.
Ze lopen de kamer in en zien dat Anna-Maria een boek aan het lezen is. Waarschijnlijk is ze er erg in verdiept want ze heeft eerst niet eens door dat haar dochter binnenkomt. Dan kijkt ze op. 'Cindy, lieveling, wat doe jij hier?' Cindy kijkt wat ongemakkelijk. 'Ik bespreek dit liever even onder vier ogen.' 'Natuurlijk, ik laat u alleen,' zegt Henri die de hint gelijk begrijpt.
'Henri, ik ben even weg,' zegt Balthasar tegen de butler die net de kamer weer uit komt lopen. 'Natuurlijk, ik zal het mevrouw Rosenberg zeggen,' antwoordt hij. 'Nee, doe dat maar niet,' zegt Balthasar snel, 'ze mag niet weten dat ik weg ben.' Maar natuurlijk meneer,' zegt Henri gehoorzaam, 'maar wat als..' Tijd om zijn vraag af te maken krijgt hij niet want Balthasar vlucht de deur al uit.
'Tien flessen? Maar Cindy, dat kan toch niet? Ze heeft vast bezoek gehad,' zegt Anna-Maria tegen Cindy. 'Nee, moeder, dat heb ik haar gevraagd, er is niemand geweest.' 'Maar mijn hemel, dat is toch ongezond? Dit zal haar einde nog worden,' zegt Anna-Maria bezorgd. 'En daarom moeten we het snel zien op te lossen,' zegt Cindy. 'Maar hoe dan?' 'Praat met haar, moeder, praat met haar.'
Aflevering 15
'Ik zal m'n best doen, Cindy, maar..' Cindy's telefoon gaat over. 'Hallo, Cindy Rosenberg. Ja, dat klopt. 'Nee, dat kunt u toch niet menen? Nee, natuurlijk niet, het feest is morgen al en de uitnodigingen zijn de deur al uit. Daag.'
Cindy kijkt verslagen. 'Wat is er, lieverd?' vraagt Anna-Maria. 'Dat restaurant, het St. Paulus..' zegt Cindy. 'Ja, waar jullie verlovingsfeest is.' 'Nou niet dus, er zat een fout in de planning, daarom hebben ze net afgebeld.' 'Nee toch?' vraagt Anna-Maria geschrokken. 'Wat moet ik nu? Alle uitnodigingen zijn al verstuurd en iedereen rekent op een feest morgen!' Anna-Maria kijkt ineens erg enthousiast. 'Hou het hier! Je hebt toch alleen onze familie uitgenodigd?' 'Ja, en Kitty en Laura en Robert heeft een paar zakenpartners uitgenodigd maar ik reken er niet op dat die komen.' 'Nou, dat kan toch gemakkelijk? Erin en Henri koken en na het diner kunnen de kinderen wel in de speelkamer spelen en jullie kunnen in de eetkamer blijven zitten met muziek, misschien wat dansen en de rest kan naar de bar, die is immers ook al jaren niet gebruikt.' 'Mag dat, moeder? Dat zou echt fantastisch zijn!' Misschien zelfs beter dan het St. Paulus.'
Anna-Maria knikt. 'Bedankt, moeder, dan ga ik snel iedereen bellen om het te regelen,' zegt Cindy tevreden en ze omhelst haar moeder.
Floris zet de twee borden met zijn groentemix op tafel en gaat tegenover Joan zitten. 'Hoe zou je het vinden..' begint hij langzaam, 'om morgen met me mee te gaan naar het verlovingsfeest van m'n zus?' Joan kijkt Floris aan en even is hij bang dat ze zal weigeren. 'Natuurlijk, ik vind het heel leuk dat je me meevraagt, Floris,' antwoordt ze.
'Wat trek jij aan, Laura, ik zit te denken aan m'n nieuwe jurkje,' vraagt Linda aan haar vriendin. Laura reageert niet maar staart naar de boekenkast aan de andere kant van de bibliotheek. 'Laura!' zegt Linda ineens hard. 'Euh.. ja.. wat? O ja, ik trek ook wat aan,' antwoordt ze en onbeschaamd staart ze weer verder. Linda kijkt achter zich en daar staat hij. Tomas, geen verassing voor Linda, elke keer als hij in de buurt is lijkt Laura wel op een andere planeet. 'Kom, Laura, ik heb wat ik nodig ben, laten we naar huis gaan.' 'Nee, ik heb nog niet alles!' antwoordt Laura en snel graait ze in de boekenkasten. 'Schiet op dan, binnen vijf minuten ben ik weg hier.'
'Is het geen perfecte gelegenheid om één van je zussen te vragen een kind voor je te dragen?' vraagt David voorzichtig. Sandra zucht. 'David, je weet hoe ik hier over denk, hou er over op.' 'Maar jij wil toch ook kinderen, Sandra?' 'Natuurlijk wil ik kinderen David! Maar ik kán geen kinderen krijgen, misschien dat je dat wist?' Laat me er een tijdje over nadenken en dan komt de oplossing vanzelf.' 'Maar lief, de tijd staat niet stil.'
Sandra draait zich om en kijkt David woedend aan. 'Dus je vind me oud? Je wilt nú kinderen? Nou, zoek dan iemand anders die een kind van je wil, iemand die het wél kan!'
'Vader, ik heb een probleem,' zegt Emilie met de telefoon tegen haar oor. 'Wat is er aan de hand, Emilie?' vraagt Balthasar. 'Ik kan m'n hypotheek niet meer betalen.' 'Maar je hebt toch net die zaak gewonnen voor die vrouw. Euh.. de la.. de la..' 'Ja, Essina de la Fanjette, maar ik zat al in de schulden vader.' Emilie hoort Balthasar diep zuchten. 'Vanavond maak ik het geld over, maar je moeder weet hier niets van. Laten we dat zo houden.' 'Tuurlijk vader,' antwoordt Emilie en ze hangt op.
Gelijk nadat ze haar telefoon heeft weggestopt slaat ze een glas wijn achterover.